Карл Густаў Карус (ням.: Carl Gustav Carus; 3 студзеня 1789, Лейпцыг — 28 ліпеня 1869, Дрэздэн) — нямецкі ўрач (гінеколаг, анатам, патолаг, псіхолаг), мастак і навуковец, буйны тэарэтык рамантызму ў мастацтве.
Сярэднюю адукацыю атрымаў у лейпцыгскай школе Святога Фамы. Атрымаўшы першыя ўрокі жывапісу, Карус паступае ў Лейпцыгскі ўніверсітэт (1804—1810), дзе вывучае прыродазнаўчыя навукі, філасофію і медыцыну; заканчвае ўніверсітэт па класе медыцыны ў 1811 годзе. У час вучобы ва ўніверсітэце наведвае таксама курсы малявання. Да 1814 года працуе асістэнтам Ёрга пры радзільнай станцыі Трырскага таварыства ў Лейпцыгу, затым атрымлівае званне прафесара на кафедры акушэрства ў Дрэздэне. Імя Карла Густава Каруса носіць універсітэцкая клініка Дрэздэнскага тэхнічнага ўніверсітэта.
У 1815 годзе ў Дрэздэне Карус знаёміцца з Каспарам Давідам Фрыдрыхам, які аказаў вялікі ўплыў на мастацкую творчасць Каруса і сяброўства з якім працягвалася доўгія гады. Карус шмат падарожнічае, асабліва плённымі ў творчым плане былі паездкі мастака ў Італію і Англію.
У 1815—1824 гады піша свае «Дзевяць лістоў пра пейзажны жывапіс», адзін з асноўных тэарэтычных прац, якія заклалі асновы нямецкай рамантычнай школы жывапісу. Карус быў таксама сябруе з Гётэ і напісаў кнігу-біяграфію паэта, якая выйшла з друку ў 1863 годзе.