Караль Борсук (8 мая 1905 — 24 студзеня 1982) — польскі матэматык, унёс значны ўклад у тапалогію.
Распрацаваў тэорыю абсалютных рэтрактаў і абсалютных навакольных рэтрактаў, а таксама групы камалогій, пазней названыя групамі Борсука — Спеньера (сумесна з Эдвінам Спеньерам). Даказаўшы ў 1933 годзе класічную тэарэму алгебраічнай тапалогіі, якая стала вядомай як тэарэма Борсука — Улама (сам Борсук атрыбутаваў зацвярджэнне тэарэмы Станіславу Уламу).
Доктарскую ступень атрымаў у Варшаўскім універсітэце ў 1930 годзе пад кіраўніцтвам Стэфана Мазуркевіча. Падчас нацысцкай акупацыі Польшчы ўдзельнічаў у працы падпольнага ўніверсітэта. У 1946 годзе заняў пасаду прафесара Варшаўскага ўніверсітэта. У 1952 годзе стаў членам Польскай акадэміі навук.
Найбольш вядомы вучань — сузаснавальнік гамалагічнай алгебры і тэорыі катэгорый Самуэль Эйленберг.