Каміла Торэс Рэстрэпа (ісп.: Camilo Torres Restrepo, 3 лютага 1929 — 15 лютага 1966) — калумбiйскi рымска-каталіцкі святар, сацыёлаг, прафесар Нацыянальнага універсітэта Калумбіі, член паўстанцкай групоўкі ELN[6]. На працягу свайго жыцця ён спрабаваў прымірыць і аб’яднаць рэвалюцыйны марксізм і каталіцызм.
Вядомы сваёй цытатай: «Калі б Ісус жыў сёння, то Ён быў бы партызанам».
Нарадзіўся ў Багата 3 лютага 1929 года.
У канцы 30-х паступае ў каледж Nuestra Señora del Rosario de Bogotá. У 1937 Торэс пачынае выдавецтва свайго штотыднёвіка «El Puma». За крытыку выкладчыкаў яго выгналі з каледжа. У 1944 Камiла Торэс паступае ў ліцэй Сервантэса, дзе ў 1946 годзе ён атрымаў ступень бакалаўра ў ліцэі. Торэс быў пасвечаны ў святары ў 1954 г., але некалькі гадоў ён працягваў вучыцца ў біскупскім каталіцкім універсітэце ў Лёвэне (Бельгія). Пасля вяртання ў Калумбію ён адчуў сябе абавязаным актыўна дапамагаць справе рабочага класа і беднякоў. Каміла Торэс лічыў, што для заваёвы справядлівасці для ўсяго народа хрысціяне павінны выкарыстоўваць гвалт.
Калi Торэс атрымаў месца прафесара ў Дэпартаменце сацыялогіі факультэта эканамічных навук у 1959 г., Засноўвае універсітэцкага руху грамадскага прагрэсу (ісп.: Movimiento Universitario de Promoción Comunal — MUNIPROC). Сумесна з прафесарамі і студэнтамі рэалізуе праграму грамадскай дапамогі ў бедных кварталах Багата.
У 1960 г., сумесна з Арланда Фальсам Борда, удзельнічае ў стварэнні факультэта сацыялогіі ў Нацыянальным універсітэце Калумбіі. У 1963 ўяўляе сваю працу «Гвалт і сацыяльна-культурныя змены ў сельскіх абласцях Калумбіі».
У 1964 уваходзе ў камісію па вывучэнні сацыяльна-эканамічнага характару для аналізу і ацэнкі сітуацыі ў рэгіёне Маркеталіі. Ускладзе камісіі Торэс імкнецца перашкодзіць «аперацыі Маркеталія», якая праводзіцца калумбійскай арміяй пры тэхнічнай ваеннай падтрымцы ЗША для нападаў на арганізаваныя сялянскія атрады.
Тым часам у Калумбіі ўжо ішла грамадзянская вайна паміж урадам і левымi групоўкамі. Так як Торэс удзельнічаў у некалькіх студэнцкіх і палітычных рухах левага толку, то прыцягнуў да сябе ўвагу з боку ўладаў Калумбіi. Пад ix ціскам ён быў вымушаны пакінуць сваю пасаду ва ўніверсітэце.
Пазней Каміла Торэс ўступіў у шэрагі партызан Арміі Нацыянальнага Вызвалення (ELN). Торэс стаў лекарам у сваiм атрадзе, прычым як цялесным, так і «духоўным», натхняючы іх са сваіх марксісцка-хрысціянскіх пазіцый. Торэс займаўся таксама навучаннем дзяцей партызан і сялян, перакладаў тэксты Мао i Леніна праводзіў набажэнствы ў «лясной царкве», дзе каля распяцця вісеў партрэт Фідэля Кастра[7].
15 лютага 1966 гіне ў баі ў дэпартаменце Сантандэр.
У 1960-ых Каміла Торэс праводзіў даследаванні на тэмы «Сацыяльныя наступствы ўрбанізацыі ў горадзе Багата» і «Сацыяльна-эканамічнае і сельскагаспадарчае развіцце ва ўсходнім Льянас».
У 1964 г. на лацінаамерыканскім кангрэсе сацыёлагаў уяўляе сваю даследчую працу «Асіміляцыя сельскай сям’і горадам, палявое даследаванне». У гэтым жа годзе публікуе сваю працу «Сацыяльнае расслаенне ў Калумбіі спараджае дзве субкультуры», якая выклікала негатыўныя ацэнкі яго дзейнасці з боку кліру, пасля чаго Торэс афіцыйна адкліканы ад сваёй пасады памочніка вікарыя ў Веракрус.