Кадэнцыя (лац.: cadentia ад лац.: cado падаю, прыпадаю, супадаю) — перыяд, на працягу якога праходзілі пасяджэнні Трыбунала ВКЛ, сесія Трыбунала.
Першапачаткова кандэнцыі праходзілі ў Вільні і Троках для Віленскай дэпартыцыі (Віленскае і Трокскае ваяводствы, Жамойць) і ў Новагародку і Менску для Рускай дэпартыцыі (астатняя тэрыторыя ВКЛ). Сойм 1588 пастанавіў, што кадэнцыі для Віленскай дэпартыцыі праходзяць штогод толькі ў Вільні (віленскія кадэнцыі), а для Рускай — пачаргова праз год у Новагародку і Менску (рускія кадэнцыі).
Віленская кадэнцыя пачыналася ад Фамінога тыдня (2-і тыдзень пасля Вялікадня), рускія — на 4 тыдні пазней, працягваліся па 20 тыдняў. Сойм 1775 прызначыў кадэнцыю Рускай дэпартыцыі Гродна і новыя тэрміны кадэнцыі: віленскай — з 15 лістапада да 15 красавіка, гродзенскай — з 1 мая да 30 верасня. Пасля ўтварэння ў Расійскай імперыі Літоўскай губерні (1797) створаны Галоўны літоўскі суд з правамі губернскага суда, які таксама меў паўгадавыя кадэнцыі ў Вільні і Гродне.