Залатагузка, Прадзільнік-златагузка[2] (Euproctis chrysorrhoea) — матыль з падсямейства ваўнянак.
Размах крылаў прыкладна ад 30 да 35 мм, што больш чым у падобнай да яе жаўтагузкі (Euproctis similis). Матылькі адрозніваюцца памерамі жоўтай вобласці на брушку. У самцоў брушка на канцы іржава-чырвонага колеру, у той час як у самак брушка мае больш шырокую карычняватую вобласць. У некаторых асобін дадаткова маецца яшчэ жоўта-карычневае шчацінне ў задняй частцы цела. Верхні бок крылаў белы без чорных плямаў, характэрных для жаўтагузкі.
Від распаўсюджаны па ўсёй Еўропе, да Цэнтральнай Швецыі і да поўдня Фінляндыі. Сустракаецца ў паўднёва-заходнім Міжземнамор’і, на Іберыйскім паўвостраве і на ўсходзе да Расіі. На Беларусі часам назіраецца масавы лёт у садах, парках, лісцевых лясах. У Паўночную Амерыку від быў занесены прыкладна 100 гадоў таму.
Яйцакладкі (на лісці) прыкрываюцца валаскамі. Шаравата-чорныя вусені даўжынёй да 3,5 см, бародаўчатыя, з пякучымі валаскамі, якія пры сутыкненні з імі выклікаюць моцнае раздражненне скуры і слізістых абалонак. Зімуюць групамі (па 200—300) у гнёздах з лісця. Знішчаюць пупышкі і лісце пладовых і лясных лісцевых дрэў.