Жэнеўскі музей мастацтва і гісторыі (фр.: Musée d’art et d’histoire de Genève) — мастацка-гістарычны музей, размешчаны ў Жэневе.
Актыўная выставачная дзейнасць пачалася ў Жэневе ў 1789 годзе з асновай Таварыства мастацтваў, які праводзіў рэгулярныя выставы (Salon des Artistes). Прынятая неўзабаве пасля гэтага пад уплывам Вялікай французскай рэвалюцыі новая канстытуцыя Жэневы прадугледжвала стварэнне музея, які павінен сабраць у сабе ўсе віды мастацтва для народнай асветы. У 1798 годзе Выканаўчая Дырэкторыя вырашыла адправіць частку карцін, якія захоўваліся ў Парыжы і Версалі, у правінцыйныя гарады, па прычыне таго, што ім не знайшлося месца ў Луўры, і адным з такіх гарадоў стала незадоўга перад тым анэксавана Францыяй Жэнева.
B 1824 годзе сёстры Жанна і Генрыэта Рат ў мэтах выканання запавету свайго брата, генерала Сымона Рата, і на атрыманыя ў спадчыну ад яго сродкі прыступілі да будаўніцтва будынка для новага музея, і ў 1826 годзе Музей Рат адкрыўся на жэнеўскай Новай плошчы. У ім размясцілася калекцыя Таварыства мастацтваў, якая ўключала ў тым ліку працы Жана Эцьена Ліатара, Радольфа Тёпфера і інш., А таксама пачалі праводзіцца часовыя выставы сучаснага жэнеўскага мастацтва. Прыкладна з 1872 года ў горадзе ўсвядомілі неабходнасць стварэння па-сапраўднаму вялікага музея. Паводле задумы, гэты музей павінен будзе сабраць калекцыі палотнаў, скульптур, а таксама археалагічных знаходак, зброевыя прыналежнасці, дэкаратыўныя прадметы. Пачатак будаўніцтва музея было пачата ў 1903 годзе пад кіраўніцтвам Марка Камалецці (Marc Camoletti), які быў натхнёны пабудовай Малога палаца ў Парыжы і паспрабаваў прыўнесці многае ў архітэктуру жэнеўскага музея. Будаўніцтва было скончана ў 1910 годзе і музей стаў называцца Музеем мастацтва і гісторыі (Musée d’Art et d’Histoire).