Жан Франсуа Ліятар (фр.: Jean-François Lyotard; 10 жніўня 1924, Версаль — 21 красавіка 1998, Парыж) — французскі філосаф-постструктураліст і тэарэтык літаратуры.
Вызначыў постмадэрн як крызіс метанаратываў (вялікіх праектаў).
Нарадзіўся ў Версалі (Францыя). Вывучаў філасофію ў Сарбоне. Выпрабаваў уплыў Луі Марэна. З 1950 года выкладаў філасофію ва ўсходнеалжырскім горадзе Канстанціна, які ў той час уваходзіў у склад Францыі.
З пачатку 1970-х і да 1987 года Ліятар выкладаў ва Універсітэце Парыж VIII, пад канец кар’еры атрымаўшы званне заслужанага прафесара. На працягу наступных двух дзесяцігоддзяў ён чытаў лекцыі за межамі Францыі: у Каліфарнійскім універсітэце ў Ірвайне, а як запрошаны прафесар — ва ўніверсітэтах ва ўсім свеце: Берклі, Ельскі ўніверсітэт, Сан-Дыега ў ЗША, Манрэальскі ўніверсітэт у Канадзе, і Універсітэт у Сан-Паўлу ў Бразіліі. Ён стаў таксама заснавальнікам і дарадчым членам Міжнароднай калегіі філасофіі ў Парыжы. Незадоўга да смерці ён дзяліў свой час паміж Парыжам і Атлантай, дзе выкладаў ва Універсітэце Эмары.
У 1993 годзе Жан-Франсуа Ліятар па запрашэнні часопіса «Кабінет» наведаў Санкт-Пецярбург і выступіў з лекцыяй «Anima minima» на сімпозіуме «Мастацтва, філасофія, псіхааналіз». Сімпозіум праходзіў у Расійскім этнаграфічным музеі з 3 па 5 чэрвеня 1993 года.
Ліятар любіў вяртацца да паняцця постмадэрнізму ў сваіх шматлікіх эсэ. У 1998 годзе, якраз пры падрыхтоўцы канферэнцыі па постмадэрнізме і тэорыі СМІ, ён нечакана памёр ад лейкеміі, якая хутка прагрэсавала. Ліятар пахаваны на могілках Пер-Лашэз у Парыжы.