Жан-Мары Гюстаў Леклезіё (фр.: Jean-Marie Gustave Le Clézio; нар. 13 красавіка 1940, Ніца, Францыя) — французскі празаік.
Нарадзіўся ў сям’і хірурга, брытанскага падданага. Маці паходзіла з старажытнага брэтонскага роду, з XVIII ст. аселага на Маўрыкіі. Скончыў Ніцыянскі ўніверсітэт па спецыяльнасці «літаратура». Працаваў у Лондане, Брысталі, потым выкладчыкам у ЗША. Ужо вядомым пісьменнікам падпісаў кантракт на вайсковую службу. Служыў у Тайландзе, у 1967 годзе, праз яго барацьбу з дзіцячай прастытуцыяй, Леклезіё пераводзяць у Мексіку, з таго часу спецыялізуецца на Цэнтральнай Амерыцы. У 1970—1974 гадах жыве сярод індзейцаў эмберас і ўаунанас у Панаме. Абараніў доктарскую дысертацыю ў галіне гісторыі па плямёнах Цэнтральнай Мексікі. Жыве і выкладае ва ўніверсітэце Альбукерке (ЗША). Піша па-французску.
Стаў вядомым пасля выхаду кнігі «Пратакол» (1963). У 1963—1975 гадах апублікаваў болей за 30 твораў — казак, навел, раманаў і эсэ, а таксама перакладаў мексіканскай міфалогіі. Найбольш вядомы абсурдысцкімі і сюррэалістычнымі кнігамі. Творы Леклезіё падобныя да навуковай фантастыкі, даследуюць галюцынагенную «рэальнасць» у духу Ф. Дзіка і многіх аўтараў «Новай Хвалі» (гл. Абсурдысцкая навуковая фантастыка). Найболей блізкі да традыцый навуковай фантастыкі раман «Гіганты» (Les Geants, 1973), падзеі якога адбываюцца ў Гіперболісе — шалёным гандлёвым комплексе горада будучыні. Пісьменнік таксама шмат падарожнічаў і даследаваў аддаленыя і першабытныя супольнасці («Каранцін», 1995).
Пераклаў на французскую мову міфалогію амерыканскіх індзейцаў.
У 1994 годзе прызнаны найзначнейшым сучасным франкамоўным пісьменнікам. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі[6] па літаратуры (2008) за «навізну, паэтычныя шуканні і пачуццёвасць, а таксама за пошукі гуманнасці за межамі цяперашняй цывілізацыі».