Дэйв Брубек (англ.: David Warren Brubeck; 6 снежня 1920, Конкард, штат Каліфорнія — 5 снежня 2012) — піяніст, кампазітар, кіраўнік аркестра.
Першыя ўрокі класічнай музыкі атрымаў у сваёй маці, піяністкі, і ва ўзросце 13 гадоў ужо выступаў прафесійна з мясцовымі джаз-ансамблямі. У 1941—1942 гадах, удасканальваючы сваю музычную падрыхтоўку ў The College of the Pasific (Каліфорнія), ён кіраваў аркестрам з дванаццаці музыкантаў. Курс класічнай кампазіцыі Брубек прайшоў у Mills College пад кіраўніцтвам Дарыюса Міё.
Падчас Другой сусветнай вайны быў накіраваны ў Еўропу — кіраваць ваенным аркестрам (1944). Пасля дэмабілізацыі ў 1946 годзе Д. Брубек аднавіў свае заняткі з Мійё і разам з некалькімі студэнтамі арганізаваў эксперыментальны Jazz Workshop Ensemble, які запісаўся на пласцінку ў 1949 годзе пад назвай Dave Brubeck Octet. Таксама ў 1949 годзе сумесна з Уолам Трэйдэрам (Oal Trader) і Норманам Бейтам (Norman Bate), якога пазней замяніў Рон Гроты (Ron Grotty), ён заснаваў Dave Brubeck Trio. Гэтая група праіснавала да 1951 года, калі ў яе склад быў уключаны Пол Дэсмонд (Paul Desmond). Такім чынам Брубек ператварыў трыа ў свой першы квартэт. «Класічны» квартэт Брубека быў канчаткова сфармаваны пасля таго, як да іх далучыліся Джо Марэла (Joe Morello) у 1956 годзе і Райт Жэнэ (Gene Wrieght) у 1958 годзе. Група праіснавала ў нязменным складзе да 1967 года, калі Дэйв Брубек распусціў яе, засяродзіўшыся выключна на кампазіцыі. Квартэт Брубека быў надзвычай папулярны ў студэнцкім асяроддзі ў 1950-х. Запіс канцэрту ў каледжы Аберлін ў 1953 годзе, прадстаўленая ў альбоме «Джаз у Аберлін», утрымлівае цудоўныя імправізацыі Дэйва Брубека і Пола Дэсмонда.
У 1954 годзе расце папулярнасць Брубека, яго фатаграфія з’явілася на вокладцы часопіса Time, тады ж ён заключыў кантракт з Columbia Records, пакінуўшы Fantasy. На працягу 1950-х і 1960-х гадоў Дэйв Брубек пачаў эксперыментаваць з незвычайнымі для джаза музычнымі памерамі, такімі, як 5/4, 9/8 і 11/4. У 1959 годзе ён запісаў кампазіцыю «Take Five» (у памеры 5/4) — упершыню пласцінка з запісам інструментальнай джазавай п’есы была распрададзеная ў колькасці 1 млн асобнікаў. На гэтай жа пласцінцы была запісаная кампазіцыя самога Брубека — «Blue Rondo a la Turk».
Толькі Макс Коах (Max Koach) пераўзыходзіў Брубэка ў паспяховым спалучэнні незвычайных памераў з традыцыйнымі стылямі джаза. Пачынаючы з 1960 года Брубек, які сам называў сябе «кампазітарам які грае на фартэпіяна», склаў (а некаторыя і запісаў на пласцінкі) некалькі буйнамаштабных твораў, у тым ліку два балета, мюзікл, араторыю, чатыры кантаты, імшу і творы для джазавага ансамбля і аркестра, а таксама вялікая колькасць п’ес для фартэпіяна. У 1970-х гадах ён арганізаваў некалькі новых квартэтаў, у склад якіх уключаў аднаго або некалькіх сваіх сыноў. Выканаўцы на клавішных інструментах Дарыюс (Дэвід) Брубек, трамбаніст і басгітарыст Крыс Брубек і бубнача і перкусіяніста Дэні (Дэніэл) Брубек. Дэйв Брубек выступаў у Ньюпарце (1958, 1972, 1981), Мантэрэі (1962, 1980), Канкордзе (1982) і фестывалях кул-джаза, а таксама выступаў у Белым доме (1964, 1981). У 1990-х і 1960-х гадах[Удакладніць!] ён шмат разоў перамагаў па выніках апытанняў чытачоў Down Beat, Metronome і іншых часопісаў. У 1976 годзе ён зноў выступаў і выпусціў кружэлку з Дэсмондам, Марэла і Райтам, адзначыўшы такім чынам двадцаціпяцінадовы юбілей квартэта.
У інтэрв’ю з Уладзімірам Познерам для запісу праграмы «Brubeck returns to Moscow» Брубек казаў, што не мае яўрэйскіх каранёў, але адна з яго бабуль была родам з Беларусі. Ён таксама казаў, што яго сям’я была прэсвітэранская, але яго самога не хрысцілі, і ён пазней, калі напісаў месу «To Hope», прыняў каталіцызм.