У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Басалыга.
Дзмітрый Мікалаевіч Басалыга (руск.: Дмитрий Николаевич Бассалыго) (27 лістапада 1884, в. Варкавічы, Слуцкі раён — 15 красавіка 1969) — прафесійны рэвалюцыянер, дзеяч кінамастацтва[1], кінарэжысёр і сцэнарыст. Брат К. Басалыгі.
Член КПСС з 1904 г. У перыяд Рэвалюцыі 1905—1907 гг. кіраваў баявой дружынай ў Харкаве. З 1906 года на нелегальнай партыйнай працы ў Севастопалі, Пермі, Екацярынбургу. Дэлегат V з’езда РСДРП(руск.) бел.. У 1908 г. кінуты ў Харкаўскую турму[1].
З 1910 г. у Маскве, працаваў на кінафабрыцы, адначасова вучыўся на юрыдычным факультэце ўніверсітэта і ў Школе-студыі ММАТа(руск.) бел.. Вёў рэвалюцыйную агітацыю сярод працоўных Прэсні(руск.) бел. і Мыцішчаў, Удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі і Грамадзянскай вайны[1].
У 1917 годзе быў мабілізаваны ў армію і накіраваны ў Саратаў для праходжання службы ў 92-м пяхотным запасным палку. Як сцвярджаў Басалыга, жыццё само паставіла перад палкавым камітэтам 92-га пяхотнага палка патрабаванне стварыць такі прафесійны драматычны тэатр, які быў бы сугучны сваім рэпертуарам рэвалюцыйнай эпохі і мог бы адказаць на запыты салдацкіх мас 70000-га гарнізона Саратава[2].
Пад кіраўніцтвам Д. М. Басалыгі, Б. Э. Дубавецкай, Н. В. Фірсава неўзабаве былі ўтвораны асноўныя службы тэатра, праведзены рамонт памяшканняў. Пачата было фарміраванне трупы[2].
У 1920—1921 гг. загадчык Цэнтральнага ўпраўлення тэатраў Наркамасветы РСФСР, у 1923—1926 гг. старшыня праўлення акцыянернага таварыства «Пралетарскае кіно». Рэжысёр і сцэнарыст кінафільмаў «З іскры полымя» (1924), «Мусульманка» (1925, залатыя медалі на Парыжскай выстаўцы) і іншых[1].
З верасня 1941 г. у Чырвонай Арміі. У 1944—1945 гг. выкладчык Вышэйшай дыпламатычнай школы пры НКЗС СССР(руск.) бел.[1].
У вёсцы Варкавічы імем братоў Басалыг названая вуліца[1].