Даменіка Гаджыні (італ.: Domenico Gagini; 1449 — 1492) — італьянскі скульптар, прадстаўнік сям’і Гаджыні, многія з якіх былі скульптарамі і мастакамі і працавалі ў перыяд Сярэднявечча і Рэнесансу. Першым вядомым прадстаўніком сямейства быў дзед Даменіка Белтрамэ Гаджыні, а таксама тры яго сына — П’етра, Джавані і Больш. Бацьку Даменіка звалі таксама П’етра.
Даменіка нарадзіўся ў вёсцы Бісонэ ў Тычына (цяпер Швейцарыя), а вучыўся ў Фларэнцыі пад настаўніцтвам Філіпа Брунелескі. Ён стаў першым скульптарам з сямейства, якое дамаглося шырокай папулярнасці. У 1447 годзе ён прыехаў у Геную, дзе працаваў над скульптурай купала сабора Сан-Джавані-Батыста. У 1457 годзе Даменіка стаў адным з прыдворных скульптараў караля Альфонса Арагонскага ў Неапалі. У 1463 годзе ён пераехаў у Палерма, дзе разам з сынамі Антанела і Антоніа заўважна паўплывалі на дэкаратыўную архітэктуру вострава, працуючы скульптарамі для мноства характэрных збудаванняў.
Адной з найбольш значных прац у творчасць Даменіка Гаджыні стала дэкаратыўнае ўпрыгожванне некаторых элементам інтэр’еру Кафедральнага сабора Палерма.
Даменіка Гаджыні памёр у Палерма ў 1492 годзе.