.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Дагмар Энкельман (ням.: Dagmar Enkelmann; нар. 5 красавіка 1956) — нямецкі палітык з партыі «Die Linke»[3][4].
У 2005 годзе Энкельман стала кіраўніком парламенцкага аддзялення партыі «Die Linke» у нямецкім Бундэстагу[5], якое пакінула ў 2013 годзе пасля страты свайго дэпутацкага месца[6]. У снежні 2012 года яна стала старшынёй Фонду Розы Люксембург[7].
Нарадзілася ў Альтландсбергу, невялікім мястэчку недалёка ад Берліна. Дзявочае прозвішча — Эберт. У 1974 годзе скончыла школу ў суседнім Штраўсбергу. Аж да 1979 года з’яўлялася студэнткай гістарычнага факультэта Універсітэта ім. Карла Маркса ў Лейпцыгу. Пасля завяршэння вучобы атрымала доктарскую ступень. У перыяд з 1979 па 1985 гг. яна выкладала гісторыю ў «Моладзевай акадэміі Вільгельма Піка FDJ»[4].
З 1985 па 1989 працавала аспірантам у Акадэміі грамадскіх навук Цэнтральнага Камітэта кіруючай партыі. Менавіта тут Эберт абараніла сваю доктарскую дысертацыю, азагалоўленую як «Аналіз і крытыка канцэпцый буржуазных ідэолагаў у Заходняй Германіі: крызісы ідэнтычнасці ўсходнегерманскай моладзі» (ням.: «Analyse und Kritik des Konzepts bürgerlicher Ideologen der BRD: Identitätskrise der Jugend der DDR»)[5].
У 1977 годзе Дагмар Энкельман уступіла ў САПГ[4]. Яна была кіруючай партыяй у ГДР. Тут Энкельман займалася прафсаюзнай працай[4]. Пасля ўключэння ГДР у склад ФРГ партыя была перайменавана ў Партыю дэмакратычнага сацыялізму (ПДС). Энкельман ўвайшла ў яе, як і многія былыя члены САПГ. З 2003 па 2006 гг. займала пасаду намесніка кіраўніка ПДС[5].
На рэгіянальных выбарах у Брандэнбургу ў 2004 годзе яна вылучыла сябе ў якасці альтэрнатывы прэзідэнту рэгіянальнага міністра Маціясу Платцэку з левацэнтрысцкай сацыял-дэмакратычнай партыі[8]. Доля партыі ў галасаванні павялічылася да 28 %, што займала другое месца сярод сацыял-дэмакратаў. Гэта быў лепшы вынік, дасягнуты ПДС у Брандэнбургу пасля 1990 года[9].
У выніку зліцця ў 2007 годзе ПДС і (значна меншым, але ўплывовым) руха WASG, Дагмар Энкельман стала членам партыі «Die Linke»[5].
Пасля ўз’яднання Германіі ў кастрычніку 1990 года, усходнегерманскі Фолькскамер і заходнегерманскі Бундэстаг былі фактычна аб’яднаны. Толькі 143 члена усходнегерманскай палаты на 400 месцаў захавалі месца ў аб’яднаным сходзе. Дагмар Энкельман стала адным з іх. Яна была пераабрана ў Бундэстаг у 1994. У 1998 годзе яна пакінула парламент.
У перыяд з верасня 1999 года па кастрычнік 2005 года была членам Брандэнбургскага рэгіянальнага парламента («Ландтаг»), да 2004 года з’яўлялася членам выканаўчай улады рэгіянальнай партыі, прадстаўніком па пытаннях навакольнага асяроддзя і энергетычнай палітыкі і членам Камітэта па сельскай гаспадарцы і ахове навакольнага асяроддзя. На працягу 2004—2005 гг. Дагмар Энкельман была лідарам групы ПДС у ландтагу Брандэнбурга[5][10].
У 2005 годзе Энкельман, пасля перавыбрання ў нямецкі Бундэстаг, стала кіраўніком парламенцкага аддзялення партыі «Die Linke»[5].