Гуга Гроцый (лац.: Hugo Grotius) або Гуга дэ Гроат (нідэрл.: Hugo de Groot або Huig de Groot; 10 красавіка 1583, Дэльфт — 28 жніўня 1645, Ростак) — галандскі юрыст і дзяржаўны дзеяч, філосаф, хрысціянскі апалагет, драматург і паэт. Заклаў асновы міжнароднага права, грунтуючыся на натуральным праве.
Гуга Гроцый нарадзіўся падчас Нідэрландскай рэвалюцыі. Яго дзед, бургундскі дваранін, ажаніўся ў Франкфурце-на-Майне з дачкой галандца дэ Грот і ўзяў яе прозвішча, а бацька, Ёган (Ян) дэ Грот, пераехаў у Галандыю. Гуга быў першым дзіцем у сям’і Яна дэ Грота і Аліды ван Оверсхі. Яго бацька быў вельмі адукаваным (ён вучыўся ў Лейдэне разам з Юстам Ліпсіем), а таксама палітычна актыўным чалавекам, і выхоўваў сына з ранніх гадоў у традыцыйнай гуманістычнай традыцыі, грунтуючыся на вучэнні Арыстоцеля. Васьмігадовым хлопчыкам ужо пісаў лацінскія вершы.
Будучы надзвычай старанным вучнем, Гуга паступіў у Лейдэнскі ўніверсітэт, калі яму было ўсяго адзінаццаць гадоў (рэктарам універсітэта быў яго дзядзька Карнеліс). Ва ўніверсітэце выкладалі такія выбітныя інтэлектуалы Паўночнай Еўропы таго часу, як Францыск Юній (старэйшы), Жазеф Жуст Скалігер і Рудольф Снеліус.
Паводле даты публікацыі.