У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гаранскі. Георгій Канстанцінавіч Гаранскі (26 снежня 1912, г. Казань — 8 лістапада 1999) — беларускі савецкі вучоны ў галіне машынабудавання і тэхнічнай кібернетыкі. Член-карэспандэнт АН БССР (1969), доктар тэхнічных навук (1968), прафесар (1969)[1], акадэмік Міжнароднай акадэміі інфармацыйных працэсаў і тэхналогій (Масква, 1993)[2].
Скончыў БПІ ў 1938 годзе. У 1938—1939 гг. працаваў канструктарам на заводзе імя С. М. Кірава. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1945—1955 гг. дэкан механічнага факультэта, прарэктар Беларускага політэхнічнага інстытута. У 1955—1957 гг. інжынер СКБ завода аўтаматычных ліній[3].
З 1957 года ў АН БССР. У 1957—1960 гг. в.а. дырэктара Інстытута машыназнаўства, у 1960—1963 гг. намеснік дырэктара Інстытута машыназнаўства і аўтаматызацыі. З 1963 г. намеснік дырэктара вылічальнага цэнтра Інстытута матэматыкі АН БССР[3]. У 1965—1970 гг. дырэктар Інстытута тэхнічнай кібернетыкі АН БССР[1].
З 1970 года працаваў па праблеме аўтаматызацыі тэхналагічнага праектавання. Распрацаваў асновы тэорыі комплекснай аўтаматызацыі і механізацыі зборачнай вытворчасці, тэорыі праектавання і разліку эксплуатацыі аўтаматызаваных станочных ліній і станкоў-аўтаматаў. Стварыў метады прадстаўлення і кадавання інфармацыі аб машынабудаўнічых дэталях, алгарытмы пошуку праектных рашэнняў з выкарыстаннем табліц адпаведнікаў і праграмавання на іх аснове лагічных задач, якія ўзнікаюць пры аўтаматычным праектаванні[3].
Працы ў галіне аўтаматызацыі тэхналагічнай вытворчасці ў машынабудаванні[1]. Аўтар Больш 210 навуковых прац, у тым ліку 6 манаграфій[3].
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны I і II ступені (1944 г., 1985), Чырвонай Зоркі (1945), медалямі.