У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Губіш. Генрых Уладзіміравіч Губіш (7 красавіка 1932, Душанбэ) — беларускі і таджыкскі архітэктар.
Нарадзіўся ў Душанбэ. Перад Вялікай Айчыннай вайной жыў у Ленінградзе. Летам 1941 года маці павезла іх з сястрой да сваіх родных на Волгу. Калі нацысты падступіў да Сталінграда, перабраліся яшчэ далей — у Сярэднюю Азію, у Душанбэ[1].
Скончыў Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут у 1956 годзе. Працаваў у Таджыкпраекце (Душанбэ), з 1966 па 1981 г. — галоўным архітэктарам праектаў, майстэрні ў Мінскпраекце, Белкамунпраекце, Белжылпраекце.
Член Саюза архітэктараў СССР з 1959 года.
Асноўныя працы: гарадскі Палац піянераў і школьнікаў, кінатэатр у Душанбэ (1961), жылыя дамы, рэканструкцыя і распрацоўка інтэр’ераў крамы «Кветкі» па Ленінскім праспекце (1970), Агенцтва друку «Навіны» (1973), Палаца культуры Белсаўпрафа (1980), малых формаў Цэнтральнага батанічнага саду АН БССР (1973) у Мінску.