Гарадзенскае ваяводства — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — горад Гродна.
Утварылася па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793) на аснове Гарадзенскага і Мерацкага паветаў, спыніла сваё існаванне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795)[1] і была пераўтворана ў Гродзенскі павет Слонімскай губерні[2].
Падзялялася на тры зямлі:
На Вальным сойме было прадстаўлена дзвюма сенатарамі (ваяводам і кашталянам) і шасцю пасламі (два з кожнай зямлі).