Луі Ларан Габрыель дэ Мартылье (фр. Louis Laurent Gabriel de Mortillet, 29 жніўня 1821 — 25 верасня 1898) — французскі антраполаг і археолаг, адзін з заснавальнікаў сучаснай навуковай археалогіі, стваральнік класіфікацыі каменнага веку; адзін з заснавальнікаў французскай школы антрапалогіі.
Нарадзіўся ў Мелане. Атрымаў адукацыю ў езуіцкім каллеж Шамберы і ў Парыжскай кансерваторыі. Па адукацыі — інжынер-геолаг. З 1847 года — уладальнік «La Revue independante». Удзельнік рэвалюцыі 1848 года, паплечнік П’ера-Жазефа Прудона. Пасля разгрому ў 1849 годзе радыкальна-дэмакратычнага руху быў прыгавораны да двух гадоў турмы і бег у Жэневу, затым пасяліўся ў П’емонце (у Савоі).
Да таго Мартылье займаўся натуральнай гісторыяй, пераважна канхіялогіяй, асабліва наземнымі і прэснаводнымі смаўжамі. У эміграцыі ўзяўся за складанне геалагічнай карты Савоі, якая засталася нявыдадзенай, а таксама працаваў на збудаванні Ламбарда-Венецкай чыгункі. Адкрыццё ў гэты час (1854) у Швейцарыі палевых паселішчаў прыцягнула яго ўвагу да першабытнай археалогіі. У 1858 годзе ён даследаваў рэшткі палевых паселішчаў.
Вярнуўшыся ў 1864 годзе ў Францыю па амністыі, паступіў на службу ў Сен-Жэрменскі музей, дзе арганізаваў аддзел дагістарычных старажытнасцяў (Мартылье ўзначальваў гэты аддзел да 1885 года, калі быў абраны дэпутатам Нацыянальнага сходу). У 1864 годзе ён заснаваў першы археалагічны часопіс «Matériaux pour l’histoire naturelle et primitive de l’homme» («Матэрыялы па першабытнай гісторыі чалавека»); чатыры гады рэдагаваў яго і змясціў шмат сваіх артыкулаў і нататак па дагістарычнай археалогіі. У 1865 годзе, на з’ездзе Італьянскага таварыства прыродазнаўцаў у Спецыі, Мартылье прапанаваў заснаваць міжнародныя кангрэсы антрапалогіі і дагістарычнай археалогіі; у 1867 годзе адбыўся першы кангрэс у Парыжы. Разам з Полем Брака стаяў ля вытокаў французскай антрапалагічнай школы.
З 1875 года ён — прафесар дагістарычнай гісторыі ў Антрапалагічнай школе.
Памёр у Сен-Жэрмен-ан-Ле, мэрам якога быў доўгі час.