Віярэл Балаган (ці Віктар Балаган) (14 снежня 1971, Кішынёў) — малдоўскі шахматыст, гросмайстар (1991).
Віярэл быў другім дзіцём у сям’і. Усяго ў сям’і было пяць сыноў. Бацька Віярэла — спецыяліст у інфарматыку, яго маці — настаўнік іспанскай мовы.
Віярэл навучыўся гуляць у шахматы ад свайго бацькі ва ўзросце сямі гадоў. У 1981 годзе Віярэл пачаў займацца шахматамі з трэнерам — Іёнам Саланарам. У 1984 годзе Віярэл стаў кандыдатам у майстра. З 1986 года Балаган займаўся з малдрўскім шахматыстам Вячаславам Андрэевічам Чабаненкам.
У 1988 годзе Віярэл скончыў школу з паглыбленым вывучэннем іспанскай мовы. У 1989 годзе ён паступіў і ў 1993 годзе скончыў Расійскую Дзяржаўную Акадэмію Фізічнай Культуры (РДАФК). У 1993 годзе Балаган паступіў у аспірантуру (РДАФК). У 1996 годзе Балаган абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Структура комплекснай падрыхтаванасці шахматыстаў высокай кваліфікацыі». У гэты ж час Балаган пачаў займацца шахматамі з вядомым шахматным трэнерам Маркам Дварэцкім.
Першым значным дасягненнем у шахматнай кар’еры Балагана была дзяльба разам з Барысам Гельфандам і Аляксеем Шыравым 1—3 месцаў на першай дошцы на моладзевых гульнях СССР 1989 года. У 1990 годзе Балаган стаў міжнародным майстрам.
У 1991 годзе Балаган выканаў норму гросмайстра. Званне гросмайстра яму было прысвоена ў кастрычніку 1991 года на Кангрэсе ФІДЭ. У 1991 годзе Віярэл Балаган браў удзел у апошнім чэмпіянаце СССР і заняў 7-е месца. У студзені 1992 года Балаган быў 52-м у рэйтынг спісе ФІДЭ.
Балаган 7 гадоў гуляў за шахматны клуб Дрэздэна ў Бундэслізе (Германія). У 1993 — 1995 годах Балаган гуляў за французскі клуб Бельфор (Belfort). У 1995 — 1997 годах Балаган гуляў за клуб «Таттрансгаз» (Казань). У складзе гэтага клуба Балаган у 1996 годзе выйграў Кубак еўрапейскіх чэмпіёнаў. У 1993 годзе Балаган выйграў турніры ў Остраве і ў Лас Пальмасе, у 1995 годзе — у Маскве. У 1997 годзе Балаган выйграў «Нью-Ёрк-опен»,
У 1997 годзе Балаган вырашыў скончыць шахматную кар’еру і заняўся бізнесам. Аднак пасля эканамічнага крызісу ў Расіі ў 1998 годзе аднавіў шахматную кар’еру і ў тым жа годзе выйграў турнір у Бурбон-Лансі (Францыя)[2].