Ві́шну (viṣṇu IAST, санскр.: विष्णु) — у вішнуізме і індуізме адзін з асноўных (нароўні з Брахмам і Шывам) багоў; ахоўнік, увасабленне вечна жывой прыроды, энергіі, што ўладкоўвае космас. У розных напрамках індуізму, Вішну пакланяюцца альбо непасрэдна, альбо пры пасрэдніцтве яго аватар, такіх як Рама і Крышна. Паслядоўнікі традыцыі смарта шануюць Вішну як адну з пяці асноўных форм Бога.
Бога Вішну ўяўлялі прыгожым юнаком (часам з чатырма рукамі) з цёмна-сінім колерам скуры. Жонка Вішну Лакшмі — багіня шчасця і дабрабыту.
Паводле эпасу, у канцы кожнага сусветнага цыкла Вішну ўбірае ў сябе сусвет і ўпадае ў сон, лежачы на змеі Шэшы beru, які плавае ў сусветным акіяне. Калі Вішну прачынаецца і задумвае новае тварэнне, з яго вырастае лотас, з якога з’яўляецца Брахма і стварае сусвет.
Звычайнае месцазнаходжанне Вішну — вяршыня гары Меру.
Вядомы аватары Вішну (цялесныя ўвасабленні) у выглядзе герояў Крышны, Рамы, вепра, карліка і інш.