Вілі Екель (ням.: Willy Jaeckel, 10 лютага 1888, Брэслау — 30 студзеня 1944, Берлін) — нямецкі мастак і графік, адзін з буйных прадстаўнікоў экспрэсіянізму ў жывапісе.
Вілі Екель атрымаў ступень магістра ў 1906—1908 гадах у Дрэздэнскай акадэміі мастацтваў. У 1913 годзе прыбыў у Берлін. У 1915 годзе быў створаны Берлінскі духоўны аддзел. У 1919 годзе Вілі Екель стаў членам Прускай акадэміі навук. З 1925 года выкладаў у Вышэйшай школе мастацкага выхавання, быў выкладчыкам у берлінскім Мастацкім універсітэце. Сярод вучняў трэба назваць мастачку Рыкарду Якобі.
Будучы вядомым мастаком-экспрэсіяністам, Вілі Екель быў адным з першых майстроў, якія стваралі творы ў гэтым стылі на рэлігійную тэматыку. Работы яго выразныя і дэкаратыўныя па выкананні. Першая значная карціна Вілі Екеля — «Барацьба», якая паказвае на буйнафарматным палатне аголеных мускулістых мужчын, якія змагаюцца, была ім напісана ў 1912 годзе. У 1928 годзе мастак выйграе прэмію Георга Шліхта («Georg-Schlicht-Preis») за «лепшы нямецкі жаночы партрэт». Лепшая фрэскавая работа Вілі Екеля, насценная карціна ў чатырох частках, створаная ім у 1916—1917 гадах для Бальзенскай кандытарскай фабрыкі ў Гановеры, была знішчана ў выніку абставін Другой сусветнай вайны ў 1944 годзе. У 1939 годзе мастак піша палатно «Араты ўвечары», якое адпавядала нацыянал-сацыялістычнай тэорыі «Крыві і глебы». Пісаў таксама пейзажы, партрэты, нацюрморты, аголеную натуру.
Мастак загінуў падчас бамбардзіроўкі Берліна ў студзені 1944 года. Работы Вілі Екеля захоўваюцца як у музеях Германіі, так і ў прыватных калекцыях.