У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бяляеў.
Віктар Міхайлавіч Бяляеў (6 лютага 1888, Уральск — 16 лютага 1968, Масква) — савецкі музыказнавец і фалькларыст[3], вучань Я. Віталса, прафесар Маскоўскай кансерваторыі (1944), доктар мастацтвазнаўства (1944)[3].
У 1914 скончыў Петраградскую кансерваторыю па класе тэорыі кампазіцыі Я. Віталса[3].
У 1914—1923 і 1942—1944 выкладаў тэорыю музыкі ў Петраградскай (Ленінградскай) кансерваторыі[3].
У 1923—1924, 1938—1940 і 1943—1959 выкладаў тэорыю і гісторыю музыкі ў Маскоўскай кансерваторыі (з 1944 прафесар)[3].
У 1922—1931 правадзейны член, з 1924 загадчык тэарэтычным аддзелам музычнай секцыі Дзяржаўнай акадэміі мастацкіх навук(руск.) бел..
З канца 1920-х гг. займаўся вывучэннем музыкі народаў СССР.
Асноўную ўвагу надаваў пытаннях музыкі народаў СССР і рускай музычнай палеаграфіі[3]. Аўтар кнігі «Беларуская народная музыка» (1941) — першага вопыту аналізу беларускай народна-песеннай культуры[3].