Велікапольская правінцыя (польск.: Prowincja wielkopolska) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Каралеўства Польскага і Кароны Польскай у Рэчы Паспалітай. Існавала з 14 стагоддзя. Узнікла на аснове Велікапольскага княства са сталіцай у Познані. Аб’ядноўвала тэрыторыі Велікапольшчы, Мазовіі і Каралеўскай Прусіі, а таксама Вармінскага княства. Да 1768 года складалася з 13 ваяводстваў, пасля — з 14. Галоўны горад — Познань, рэзідэнцыя генеральнага старасты Велікапольшчы. Месца пасяджэнняў генеральнага сейма правінцыі — горад Кола. Ліквідаваная 1795 года ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай.