У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шыманскі. Васіль Паўлавіч Шыманскі (22 снежня 1919, в. Лошыца, Мінскі павет, Мінская губерня — 1 жніўня 1986) — беларускі работнік сельскай гаспадаркі (старшыня калгаса), Герой Сацыялістычнай Працы (1966).
Дзяцінства і юнацтва прайшлі ў суседняй вёсцы Калядзічы. Самастойную працоўную дзейнасць пачаў на чыгунцы суправаджальнікам паштовага вагона.
Удзельнічаў у савецка-фінляндскай вайне ў 1940 годзе. У час Вялікай Айчыннай вайны да студзеня 1942 года быў камандзірам кулямётнага ўзвода 908-га стралковага палка 264-й стралковай дывізіі 29-й Арміі. Вызначыўся ў ходзе Калінінскай наступальнай аперацыі ў баях пад гарадамі Заходняя Дзвіна і Ржэў. Агнём з кулямёта расстраляў штабную аўтамашыну з чатырма нямецкімі афіцэрамі. У баі 11 студзеня 1942 года умела кіраваў кулямётнымі разлікамі пры адбіцці варожай контратакі і асабіста знішчыў 90 гітлераўцаў. У ходзе бою быў цяжка паранены і затым дэмабілізаваны.
З 1942 года працаваў бухгалтарам у калгасе Куйбышаўскай (цяпер Самарскай) вобласці. Пасля вызвалення Беларусі ўлетку 1944 года вярнуўся на радзіму. З 1944 года працаваў бухгалтарам калгаса «Чырвоны спецыяліст» у вёсцы Сеніца Мінскага раёна.
У 1958 годзе за выдатныя поспехі, дасягнутыя ў справе развіцця гаспадаркі, старшыні калгаса Міхаілу Мікітавічу Валадзько было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы.
У канцы 1950-х гадах быў намеснікам старшыні калгаснага праўлення. Вясной 1961 года ўзначаліў гаспадарку і за кароткі тэрмін праявіў сябе як здольны арганізатар і паслядоўны рэфарматар сельскагаспадарчай вытворчасці, шмат зрабіў для ўздыму гаспадаркі, павышэння матэрыяльнага і культурнага ўзроўню жыцця хлебаробаў.
У 1966 годзе за дасягнутыя поспехі ў развіцці жывёлагадоўлі, павелічэнні вытворчасці і нарыхтовак мяса, малака, яек, воўны і іншай прадукцыі было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп і Молат».
За поспехі ў развіцці сельскай гаспадаркі калгас імя Гастэлы ў 1967 годзе быў узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга.
У 1977 годзе выйшаў на заслужаны адпачынак.
Быў дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР (1963—1967), дэпутатам мясцовых Саветаў дэпутатаў працоўных, членам рэспубліканскага Савета калгасаў.
Яго Імем названа вуліца ў вёсцы Сеніца Мінскага раёна.
Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1966, 1971), ордэнамі Айчыннай вайны I-й ступені (1945), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1958), медалямі, Ганаровай Граматай Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР (1960).