Ваеннае становішча — асаблівы прававы рэжым, які ўводзіцца ва ўмовах знешняй агрэсіі ці яе пагрозы. Гэтым яно адрозніваецца ад надзвычайнага становішча, якое ўводзіцца ў выпадку ўнутранай пагрозы — спробы перавароту, беспарадкаў або катастроф.
Ваеннае становішча таксама варта адрозніваць ад стану вайны (ваеннага часу) — тэрміна, які пазначае перыяд паміж пачаткам ваенных дзеянняў і іх завяршэннем.
Парадак ўвядзення і адмены ваеннага становішча ў Беларусі вызначаны ў рэспубліканскім канстытуцыйным законе «Аб ваенным становішчы» (2003 год).
У Рэспубліцы Беларусь ваеннае становішча ніколі не ўводзілася.
Закон быў прыняты Палатай прадстаўнікоў 11 снежня 2002 года і ўхвалены Саветам Рэспублікі 20 снежня 2002 года як Закон Рэспублікі Беларусь № 185-З ад 13 студзеня 2003 года «Аб ваенным становішчы», які ўстанаўлівае прававыя асновы ваеннага становішча на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь, а таксама парадак яго ўвядзення і яго скасавання. У ім былі вызначаныя меры па забеспячэнні рэжыму ваеннага становішча ў Рэспубліцы Беларусь[1].
ваеннае становішча — асаблівы прававы рэжым дзейнасцi дзяржавы i грамадства, які часова ўводзіцца на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь у выпадку ваеннай пагрозы Рэспублiцы Беларусь цi нападу на Рэспублiку Беларусь (акта ўзброенай агрэсіі), звязаны з наданнем дзяржаўным органам і органам вайсковага кіравання, мясцовым саветам абароны паўнамоцтваў, неабходных для прадухiлення ваеннай пагрозы Рэспублiцы Беларусь цi адбiцця нападу на Рэспублiку Беларусь (акта ўзброенай агрэсіі), а таксама з часовым абмежаваннем правоў і свабод асобы і правоў арганізацый, ускладаннем на iх дадатковых абавязкаў; — Артыкул 1. Асноўныя тэрміны і паняцці, якiя выкарыстоўваюцца ў гэтым Законе, Раздзел 1 Агульныя палажэнні, Закон Рэспублікі Беларусь № 185-З, ад 13 студзеня 2003 года, «Аб ваенным становішчы»[1].