У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гаўранек.
Бо́гуслаў Га́ўранек (30 студзеня 1893, Прага - 2 сакавіка 1978, Прага) — чэшскі філолаг-багеміст, славіст і вядучы прадстаўнік Пражскага лінгвістычнага гуртка, прафесар Масарыкава ўніверсітэта ў Брне, пазней Карлавага ўніверсітэта ў Празе, дырэктар Інстытута чэшскай мовы, член некалькіх акадэмій навук і мноства лінгвістычных таварыстваў.
Самай вядомай працай Гаўранека ў галіне славістыкі з’яўляецца двухмоўная праца Genera verbi v slovanských jazycích (1928, 1937), у якой разглядаюцца дзеяслоўныя класы ў славянскіх мовах. Важнай галіной дзейнасці вучонага была палеаславістыка. Гаўранек займаўся пытаннямі кірыла-мяфодзіеўскай культуры і мовы царкоўнаславянскіх помнікаў чэшскага зводу.
Шырокай была яго дзейнасць угаліне багемістыкі. Да найбольш важных прац вучонага адносяцца “чэхаславацкіх краязнаўства” (чэшск. Československá vlastivěda) і «Гісторыя літаратурнай чэшскай мовы» (чэшск. Vývoj spisovného jazyka českého). Гаўранек удзельнічаў у стварэнні “Кішэннага слоўніка чэшскай мовы” (чэшск. Příruční slovník jazyka českého) (1942-1957) і чатырохтомнага «Слоўніка літаратурнага чэшскай мовы» (чэшск. Slovník spisovného jazyka českého) (1958-1971).