Бланка II Наварская (1424—1464) — тытулярная каралева Навары, была дачкой Хуана II Арагонскага і Бланкі I Наварскай, акрамя гэтага, у шлюбе, яна была інфантай Кастыліі і Леона.
У 1427 годзе яна, яе брат і сястра былі абвешчаны законнымі спадчыннікамі Каралеўства Навара. Бланка была абяцана ў жонкі спадчынніку трона Кастыліі ў 1436 годзе, як пацверджанне мірнага дагавора паміж Кастыліяй і Наварай.
Каралева Бланка I суправаджала дачку ў Кастылію на ўрачыстасці з нагоды яе шлюбу, якія праходзілі ў Вальядалідзе 16 верасня 1440 года. Заключаны шлюб так і не быў кансумаваны. У 1453 годзе, праз 13 гадоў, шлюб быў ануляваны. Афіцыйнае абследаванне пацвердзіла некранутасць каралевы. Развод быў узгоднены з Папам Рымскім пад падставай таго, што нейкія вядзьмарскія сілы перашкодзілі Энрыке IV выканаць свой шлюбны абавязак. Пасля разводу Бланку адправілі дамоў, у Навару.
У 1461 годзе, пасля смерці яе брата, Карла Віянскага, многія незадаволеныя наварцы і прыхільнікі анты-арагонскай партыі, лічылі Бланку законнай каралевай, а не яе бацьку, які заняў трон каралеўства. Ліст Карла Віянскага, у якіх ён заве сваёй спадчынніцай сястру, падмацоўваюць прэтэнзіі Бланкі на трон.
Адна, пасаджаная ў замк Алітэ, Бланка была пакінута на літасць свайго бацькі, які прыняў рашэнне ўступіць у новы саюз з Францыяй. Кароль Францыі Людовік XI і бацька Бланкі Хуан II Арагонскі вырашылі, што 38-гадовая Бланка павінна стаць жонкай 16-гадовага Карла дэ Валуа, малодшага сына французскага Караля. Але Бланка адмовілася быць пешкай у палітычнай гульні і вяселле не адбылося.
Кароль Хуан II Арагонскі быў узвар’яваны непадпарадкаваннем дачкі, ён адправіў Бланку да іншай сваёй дачкі, Леаноры, і яе мужа, Гастона IV дэ Фуа, дзе яна фактычна становіцца палонніцай у доме ўласнай сястры. Тым часам, дарога да замка сястры і зяця ў Беарн ляжала праз землі, падуладныя лютым ворагам Бланкі, і, адпаведна, была відавочнай пагрозай яе жыццю. 30 красавіка 1462 года Бланка ў сваім завяшчанні заве сваім спадчыннікам былога мужа Энрыке IV Кастыльскага.
Па прыбыцці ў Беарн Бланка была пасаджана ў вежу Манкада, дзе і памерла 2 снежня 1464 года пры загадкавых акалічнасцях. Некаторыя лічаць, што яна была атручана па загадзе сястры, іншыя — што пала ахвярай інтрыг бацькі. Пахавана ў кафедральным саборы Лескара ў Францыі.
Усё сваё жыццё Бланка заставалася бяздзетнай.