Артыкул пра сялян у Вялікім Княстве Літоўскім. Пра палітычнае клішэ ў сучаснай Беларусі гл. Беглыя (палітычнае клішэ). Бе́глыя, збе́гі — групы, сялянскія сем’і ці асобныя сяляне ў Вялікім Княстве Літоўскім, якія без дазволу феадала кідалі гаспадарку і перасяляліся ў іншыя месцы (звычайна іншыя вёскі ці гарады). Уцёкі сталі часцейшымі па меры ўвядзення і ўзмацнення прыгону, асабліва ў час закладання фальваркаў. Яны былі адным з пасіўных відаў класавай барацьбы. Сяляне прыгранічных земляў Вялікага Княства Літоўскага часта ўцякалі за мяжу — у Масковію, Прусію, Украіну. За 2-ю палову XVI—XVII ст. сейм Рэчы Паспалітай прыняў каля 20 пастаноў аб уцёках сялян са шляхецкіх маёнткаў у Вялікім Княстве Літоўскім. Каб прадухіліць уцёкі, былі пашыраныя паліцэйскія функцыі сельскага войта, уведзеная кругавая парука і адпрацоўка паншчыны абшчынай за збеглага, уведзеныя штрафы за прыём беглага і іншае[1].