wd wp Пошук: ⬜

Барыс Іванавіч Арлоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Арлоўскі. У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Смірноў. Барыс Іванавіч Арлоўскі (сапр. прозвішча — Смірноў; 1793, с. Сталбецкае, Арлоўскае наместніцтва(руск.) бел. (цяпер Пакроўскі раён(руск.) бел. Арлоўскай вобласці) — 16 (28) снежня 1837, Пецярбург) — рускі скульптар

эпохі ампіру, вучань і паслядоўнік Б. Торвальдсена.

Біяграфія

Барыс Смірноў нарадзіўся прыгонным чалавекам памешчыцы Мацневай, якая прадала яго Тульскаму памешчыку Шацілаву, які пазней адпусціў яго на волю. Юныя гады Арлоўскі правёў, у якасці работніка, у майстэрні аднаго маскоўскага мармуршчыка, а затым у Паала Трыскорні(руск.) бел., у Санкт-Пецярбургу, выдатна засвоіўшы сабе прыёмы рубкі мармуру і старанна практыкуючыся, у гадзіны свабодныя ад гаспадарскіх прац, у маляванні і лепцы з гліны.

У 1822 годзе вылеплены ім бюст імператара Аляксандра I быў, пры пасродку скульптара І. П. Мартаса і прэзідэнта акадэміі мастацтваў А. Аленіна(руск.) бел., паднесены імператрыцы, і Арлоўскі быў прыняты ў вучні Акадэміі мастацтваў. Неўзабаве пасля таго рушыў услед загад адправіць яго ў Рым, у вучні да Б. Торвальдсена.

З 1823 года Арлоўскі на працягу шасці гадоў працаваў пад кіраўніцтвам знакамітага дацкага разьбяра і выканаў у гэты час, акрамя іншых, менш важных работ, каласальны бюст імператара Аляксандра I па мадэлі Торвальдсена, групу «Фаўн і вакханка», статуі Фаўна з жалейкаю ў руках і Парыса.

Вярнуўшыся ў Санкт-Пецярбург у 1829 годзе, Арлоўскі праз два гады, у знак прызнання сваіх рымскіх работ, быў названы акадэмікам і прызначаны выпраўляць пасаду прафесара ў скульптурным класе акадэміі, а ў 1836 годзе зацверджаны ў гэтым званні. Пад яго пачаткам спазнавалі асновы майстэрства П. К. Клот і М. А. Рамазанаў(руск.) бел..

Быў пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках [2]. У 1930-х гадах пахаванне было перанесенае на Ціхвінскія могілкі.

Творчасць

Галоўныя творы, створаныя ім у Санкт-Пецярбургу — статуя анёла, якая ўпрыгожвае сабой вяршыню Александраўскай калоны на Палацавай плошчы Зімняга палаца, адзін з барэльефаў гэтага помніка, манументы Барклаю-дэ-Толі і Кутузаву ля Казанскага сабора (адкрыты ў 1837) і сем фігур геніяў, вылепленых для Трыўмфальных варот за Маскоўскай заставай.

Зноскі

1 2 3 Л. Карсавин Орловский, Борис Иванович // Русский биографический словарь / под ред. А. А. Половцов — СПб.: 1905. — Т. 12. — С. 316–317.
↑
Магіла на плане могілак
// Отдел IV // Весь Петербург на 1914 год, адресная и справочная книга г. С.-Петербурга / Ред. А. П. Шашковский. — СПб.: Товарищество А. С. Суворина – «Новое время», 1914. — ISBN 5-94030-052-9.

Спасылкі

Пры напісанні гэтага артыкула выкарыстоўваўся матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Ефрона (1890—1907). *

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Барыс Іванавіч Арлоўскі