Атрыбуцыя (лац.: attributio) у філалогіі — вызначэнне сапраўднасці або падробленасці рукапіснага тэксту і ўстанаўленне яго аўтара. Атрыбуцыя ў мастацтвазнаўстве — вызначэнне аўтарства мастацкага твора. Атрыбуцыя у музеязнаўстве — апісанне экспаната па шэрагу прыкмет, да ліку якіх належаць: назва, прызначэнне, форма, канструкцыя, матэрыял, памеры, тэхніка вырабу, аўтарства[1].
Атрыбуцыяй тэксту называюць як даследаванне па вызначэнні яго аўтарства, так і вынік гэтага даследавання. Праблема ўстанаўлення аўтарства ў літаратуры звязана з існаваннем ананімных і псеўданімных тэкстаў і ўяўляе сабой адну з самых старажытных філалагічных задач, якія ўваходзяць у вобласць тэксталогіі. У апошнія дзесяцігоддзі ў задачах атрыбуцыі прымяняюцца матэматычныя метады, робяцца спробы аўтаматызаваць эксперымент па вызначэнні аўтарства.
Атрыбуцыі падвяргаюцца:
Атрыбуцыя твора мастацтва (тэксту ў семіятычным разуменні гэтага тэрміна, то есць любога звязанага набору знакаў, у тым ліку фільма, карціны, аўдые-творы, лісты) ставіць задачу знаходжання наступных дадзеных:
Атрыбуцыі іконы з’яўляецца абгрунтаванне прыналежнасці іконы да пэўнай школы або асяродка, майстэрні якога-небудзь іканапісца.