Атле Сельберг (нарв.: Atle Selberg; 14 чэрвеня 1917 — 6 жніўня 2007) — нарвежскі матэматык, вядомы сваімі працамі ў галіне аналітычнай тэорыі лікаў і тэорыі аўтаморфных функцый.
Сельберг нарадзіўся ў 1917 годзе ў нарвежскім горадзе Лангесун (Langesund). Атрымаў адукацыю ва Універсітэце Осла, які скончыў у 1943 годзе, атрымаўшы ступень Ph.D.
У 1942 годзе ён даказаў, што канчатковая доля ўсіх нулёў дзэта-функцыі Рымана ляжыць на крытычнай прамой Re(s)=1⁄2. У 1947 годзе распрацаваў «метад рэшата Сельберга», які прымяняўся ў даследаванні пытанняў аналітычнай тэорыі лікаў. У 1948 годзе (паралельна з Эрдзёшам) атрымаў элементарны доказ асімптатычнага закона размеркавання простых лікаў, апублікаваў яго і ў 1950 годзе быў удастоены за гэта Філдсаўскай прэміі.
Знайшоў адзін з элементарных доказаў тэарэмы Дырыхле пра простыя лікі ў арыфметычнай прагрэсіі.
Пераехаўшы ў ЗША, пачаў працу ў Інстытуце перспектыўных даследаванняў у Прынстане (штат Нью-Джэрсі). У 1956 годзе ён апублікаваў адну з найбольш значных сваіх прац, у якой даказваў формулу, якая атрымала назву «Формула следа Сельберга» (ужываецца ў тэорыі аўтаморфных функцый, у тэорыі прадстаўленняў і іншых раздзелах матэматыкі і фізікі).
У 1986 годзе за яго працы па тэорыі лікаў, дыскрэтным групам і аўтаморфным формам Сельберг быў удастоены Прэміі Вольфа. Таксама ён быў абраны членам Нарвежскай акадэміі навук, Дацкай каралеўскай акадэміі навук і Амерыканскай акадэміі гуманітарных і дакладных навук.
Сельберг быў жанаты, меў двух дзяцей. Памёр 6 жніўня 2007 года ад сардэчнай недастатковасці.