Археагра́фія (ад стар.-грэч.: ἀρχαίος — старажытны і γράφω — пішу) — спецыяльная дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая распрацоўвае тэорыю і практыку выдання пісьмовых крыніц[1]. Археаграфія цесна звязана з філалогіяй, крыніцазнаўствам, палеаграфіяй, тэксталогіяй, дыпламатыкай, архівазнаўствам, дакументазнаўствам і іншымі дысцыплінамі.
У заходнееўрапейскай гістарычнай навуцы археаграфія як самастойная гістарычная дысцыпліна звычайна не вылучаецца, а тэрмін “археаграфія” выкарыстоўваецца для сістэматычнага апісання старажытнасцяў[2]. У эпоху Адраджэння таксама выкарыстоўваўся тэрмін “археалогія”.