Ануфрый Нестаравіч Андрушчанка (24 чэрвеня 1907, Кіеўская вобласць, Украіна — 1991) — дэкан геаграфічнага факультэта БДУ (1936—1938), выканаўца абавязкаў рэктара БДУ (1937—1938). Навуковец-географ, працаваў у галіне глебазнаўства і геаграфіі глебаў, таксама займаўся гісторыяй геаграфічнай навукі.
Нарадзіўся ў беднай сялянскай сям’і.
Паводле камсамольскага набору паступіў у Ленінградскі дзяржаўны ўніверсітэт, які скончыў у 1932 годзе. Здольнага Андрушчанку пакінулі ў аспірантуры, дзе ён праходзіў падрыхтоўку пад кіраўніцтвам акадэміка Барыса Барысавіча Палынава.
Пасля заканчэння аспірантуры быў накіраваны ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт.
У 1936—1938 гадах працаваў дэканам геаграфічнага факультэта БДУ. У 1937—1938 гадах выконваў абавязкі рэктара БДУ. У 1937 абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Умовы глебаўтварэння і глебава-меліяратыўная характарыстыка Ніжняга Заволжа» (арыг. рас. «Условия почвообразования и почвенно-мелиоративная характеристика Нижнего Заволжья»).
У 1938—1940 працаваў загадчыкам кафедры фізічнай геаграфіі ў Кіеўскім дзяржаўным педінстытуце імя Горкага.
У 1940 накіраваны ў Пінск. Там працуе намеснікам дырэктара па вучэбнай і навуковай частцы Пінскага дзяржаўнага настаўніцкага інстытута і загадчыкам кафедрай геаграфіі і прыродазнаўства.
У 1941—1942 у эвакуацыі ў Сяміпалацінску (Казахстан). Працаваў дэканам прыродазнаўча-геаграфічнага факультэта і дацэнтам кафедры фізічнай геаграфіі Сяміпалацінскага дзяржаўнага педінстытута імя Крупскай.
У 1942—1947 — дацэнт кафедры фізічнай геаграфіі Кіраўскага педінстытута імя Леніна.
У 1949—1952 — дацэнт і загадчык кафедрай фізічнай геаграфіі ва Уральскім дзяржаўным універсітэце (Свярдлоўск). Загадам ад 28 снежня 1955 Андрушчанка быў прызначаны дэканам геолага-геаграфічнага факультэта і прапрацаваў на гэтай пасадзе да 1958.
У 1959 ён трапляе на Далёкі Усход, дзе да 1962 ўзначальвае Далёкаўсходні ўніверсітэт (Уладзівасток).
Апошнія 30 гадоў жыцця А. Н. Андрушчанкі звязаныя з Беларуссю. Ён узначальваў кафедры геаграфіі Брэсцкага і Мінскага педінстытутаў.