Антоніа Марыя Альковер і Сурэда, таксама вядомы (на каталонскай мове) як катал.: Mossèn Alcover (2 лютага 1862, Санта Кірга (катал.: Santa Cirga), Манакор, — 8 студзеня 1932, Пальма) — пісьменнік-мадэрніст з Мальёркі, які пісаў па шырокаму колу пытанняў, у тым ліку пра каталіцкую царкву, фальклор, лінгвістыку. Ён галоўным чынам звязаны з намаганнямі па адраджэнні цікавасці да каталонскай мовы і дыялектаў. Сярод яго работ каталонска-валенсіяна-балеарскі слоўнік.
Альковер нарадзіўся ў Санта Кірга, невялікай тэрыторыі паміж Манакорам і Порта-Крыста; сын рабочых. У 15-гадовым узросце ён пераехаў у Пальма-дэ-Маёрка, дзе працягваў вучобу ў семінарыі. Ён стаў хутка вядомы як упарты палеміст.
Хаця яго першыя літаратурныя вопыты былі на іспанскай мове, ён звярнуўся да каталонскай мовы пасля 1879 года. Пачынаючы з гэтага года, ён пачаў збіраць байкі і фальклор Маёркі, які пачаў публікаваць у 1880 годзе ў розных часопісах пад псеўданімам Jordi d’es Racó. Гэтая калекцыя складаецца з каля 430 народных баек, якія былі перакладзеныя на некалькі моў.
У 1886 годзе ён быў пасвечаны і стаў парафіяльным святаром у Манакоры. У 1888 годзе ён стаў прафесарам царкоўнай гісторыі ў семінарыі ў Пальме. У 1898 годзе, новы біскуп Маёркі, Пер Джаан Кампінс і Барсела, прызначыў яго генеральным вікарыем дыяцэзіі Маёрка. Антоніа заставаўся на гэтай пасадзе да 1916 гады. У 1905 годзе ён таксама атрымаў пасаду каноніка сабора Маёрка.
У 1906 годзе па яго ініцыятыве і пад яго старшынствам быў праведзены першы Міжнародны кангрэс каталонскай мовы. Ён быў прызначаны прэзідэнтам філалагічнага аддзялення Інстытута вывучэння Каталоніі, але даволі хутка пазбавіўся пасады пасля рознагалоссяў з іншымі членамі інстытута.
Яго літаратурная праца была сканцэнтравана на лінгвістычных даследаваннях, гісторыі, народных звычаях і фальклоры, розных біяграфіях, турыстычных апавяданняў.