Андрэй Дзмітрыевіч Адэнскі, сапраўднае Пінчук (13 снежня 1897, Лоеў — 14 жніўня 1979) — беларускі савецкі тэрапеўт. Доктар медыцынскіх навук (1943), прафесар (1945). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1967)[1].
У 1914 г. скончыў вышэйшую пачатковую вучэльню ў г. Лоеве, у 1927 г. — медыцынскі факультэт Кіеўскі ўніверсітэт[2].
Удзельнік рэвалюцыйнага руху ў Беларусі.
Загадчык кафедры тэрапіі Беларускага інстытута ўдасканалення ўрачоў (1949—1970).
Пахаваны на Паўночных могілках г. Мінска
Асноўныя напрамкі навуковай дзейнасці: пытанні дыягностыкі і тэрапіі сардэчна-сасудзістых захворванняў, вывучэнне этыялогіі, патагенезу, лячэння і прафілактыкі рэўматызму, гіпертанічнай хваробы, даследаванні па праблеме рэактыўнасці арганізма, клініцы язвавай хваробы страўніка і 12-перстной кішкі, паталогіі печані, органаў дыхання, працы па даследаванні вянознага ціску і вызначэнні яго значэння ў клініцы сардэчна-сасудзістых захворванняў[1][2].
Аўтар каля 58 навуковых прац, у тым ліку манаграфій[2].
Узнагароджаны 2-ма ордэнамі Леніна (1961, 1967), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1953), Ганаровым знакам «Герой рэвалюцыйнага руху», 3-ма Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР, шматлікімі медалямі. Заслужаны дзеяч навукі БССР (1967)[2].