Андрэй Брухман (польск.: Andrzej Bruchman; каля 1577, Ольштын — 23 красавіка 1643, Полацк[1]) — святар, педагог.
Па сканчэнні езуіцкіх школ у Браневе ўступіў у Таварыства Ісуса 8 студзеня 1596 г. у Рызе. Пасля выпрабаванняў у навіцыяце ў Дэрпце вывучаў філасофію ў Браневе (1598—1600) і тэалогію ў Віленскай акадэміі (1604—1608). У сталіцы быў высвечаны на ксяндза[2].
Выкладчык рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі пры Полацкім езуіцкім калегіуме (1609—1610), прэфект штудыяў у Рызе (1611—1612), прэфект дыяцэзіяльнай семінарыі ў Браневе (1612—1614). Прафесар маральнай тэалогіі ў Нясвіжскім езуіцкім калегіуме (1617—1620), рэктар у Браневе (1620—1623), прафесар маральнай тэалогіі ў Пултуску (1623—1626) і прэфект дыяцэзіяльнай семінарыі ў Пултуску (1628—1629). Спаведнік біскупа-суфрагана вармінскага Міхала Дзялынскага (1629—1633), прэфект школ у Пултуску (1633—1634), інструктар Дому ІІІ прабацыі (1636—1637) і прэфект школ (1638—1639) у Нясвіжы[1].
Апошнія гады жыцця, з 1640 па 1643, займаў пасаду рэктара Полацкага езуіцкага калегіума і актыўна прапагандаваў у горадзе культ архіепіскапа Полацкага Іасафата Кунцэвіча[2].