У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ізаітка. Анатоль Сяргеевіч Ізаітка (нар. 21 снежня 1954, Полацк, Віцебская вобласць — 27 ліпеня 2014) — беларускі мастак. Член Беларускага Саюза мастакоў (1995).
У 1984 годзе скончыў Віцебскі тэхналагічны інстытут лёгкай прамысловасці. У 1984—1989 гадах — настаўнік Віцебскага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта. З 1989 года — мастак камбіната «Мастацтва».
Працаваў у станковым жывапісе і графіцы. Характар вобразаў вызначае аўтарская міфалогія, у творах пераважаюць складаныя кампазіцыйныя пабудовы, каляровыя і тонавыя кантрасты.
Сярод асноўных твораў: «Мой родны кут» (1989), «Стары Віцебск» (1998), «Разбітыя люстэркі» (1999), «Памяці С. Кухто» (1999), «Мастак і натхненне» (2000), «Усходняя зорка» (2000), «Дабравешчанне» (2001), «Першы снег» (2001), «Крэст на крэст» (2002), «Чаромха ў горадзе» (2006), «Фея» (2007), «Грамніцы» (2008), «Купальская вада» (2008), «Антонаўка» (2008), а таксама такія палотны, як «Сонечнае зацьменне», «Успенне», «Блакітная Полаччына», «Перад навальніцай» і інш.
аботы мастака знаходзяцца ў дзяржаўных і прыватных калекцыях Беларусі і замежжа[1].