У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Амальтэя.
Амалфея, Амалтэ́я, Амальтэ́я (стар.-грэч.: Ἀμάλθεια, літар. «далікатная багіня») — у старажытнагрэчаскай міфалогіі[1] — легендарная каза, якая выгадавала сваім малаком немаўля Зеўса на востраве Крыце[2] ў пячоры Казінай гары (стар.-грэч.: Αἰγαῖον ὄρος) у той час, калі багіня Рэя хавала юнага бога ад яго бацькі Кронаса. Калі нарадзіўся Зеўс, нарадзіла на свет двух казлянят[3]. Паводле Мусея, шкуру гэтай казы (Эгіду) Зеўс выкарыстоўваў для шчыта падчас вайны з тытанамі[4].
Паводле іншай версіі, гэта (паводле Мусея) німфа, у якой была каза (дачка Гелія). Амалфея была дачкой Гемонія і валодала цудоўным бычыным рогам[5]. Рог згадвае Анакрэонт[6]. Або дачка Акіяна (ці Мелісея)[7]. Або Амалфея — дачка Алена[8]. Амалфея павесіла Зеўса ў калысцы на дрэва, каб яго нельга было знайсці ні на небе, ні на зямлі, ні ў моры[9], калі яго шукаў Крон.
Пасля сваёй перамогі казу Зеўс зрабіў сузор’ем[10], а таксама яе казлянят[3].
У гонар Амалфеі названы астэроід (113) Амальтэя, адкрыты ў 1871 годзе, а таксама спадарожнік Юпітэра Амальтэя, адкрыты ў 1892 годзе.