Аляксандр Антоні Сапега (3 верасня 1773, г. Страсбург, Францыя — 8 верасня 1812), навуковы і дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, прадстаўнік роду Сапегаў, сын Юзафа Сапегі.
Атрымаў хатнюю адукацыю, дзяцінства правёў на Падляшшы (Коцк, Сямяцічы). Ажыццявіў мінералагічныя экспедыцыі ў Польшчы і Літве, а таксама ў Альпы, на Балканы і Валынь. Аўтар працы «Мінералогія» (1800—1801), падручніка па неарганічнай хіміі, нарыса па крышталяграфіі. Падарожнічаў па Адрыятычным узбярэжжы, вывучаў этнаграфію славенцаў, харватаў, баснійцаў, герцагавінцаў; вынікі даследаванняў апублікаваў у выглядзе лістоў да Жана-Эмануэля Жылібера «Падарожжа ў славянскіх краінах у 1802 і 1803 гг.» (1811). У 1807 арганізаваў знаходжанне Напалеона ў Варшаве, стаў афіцэрам яго гвардыі, камергерам. 1 ліпеня 1812 увайшоў у склад Камісіі Часовага ўрада Вялікага Княства Літоўскага і ўзначаліў ваенны аддзел, але хутка выйшаў з урада з-за непаразуменняў з ваенным генерал-губернатарам ВКЛ (1812) Дзіркам ван Гогендорпам.