wd wp Пошук:
    ⬜

    Адносная вільготнасць

    Гігрометр

    Адносная вільготнасць — адносіны колькасці вадзяной пары да той колькасці вадзяной пары, якую паветра можа ўтрымліваць пры дадзенай тэмпературы.

    φ

    p

    p

    p

    0

    {\displaystyle \varphi ={\frac {p_{p}}{p_{0}}}}

    \{\displaystyle \varphi =\{\frac \{p_\{p\}\}\{p_\{0\}\}\}\} Абсалютная вільготнасць

    Абсалютная вільготнасць — колькасць вільгаці, якая змяшчаецца ў адным кубічным метры паветра. З-за малой велічыні звычайна вымяраюць у г/м³. Але ў сувязі з тым, што пры пэўнай тэмпературы паветра ў ім можа максімальна ўтрымлівацца толькі пэўная колькасць вільгаці (з павелічэннем тэмпературы гэта максімальна магчымае колькасць вільгаці павялічваецца, з памяншэннем тэмпературы паветра максімальна магчымая колькасць вільгаці памяншаецца), увялі паняцце адноснай вільготнасці.

    Адносная вільготнасць

    Эквівалентнае вызначэнне — адносіны малярнай долі вадзяной пары ў паветры да максімальна магчымай пры дадзенай тэмпературы. Вымяраецца ў працэнтах і вызначаецца па формуле:

    R H

    p

    (

    H

    2

    O )

    p

    (

    H

    2

    O )

    ∗

    × 100 %

    {\displaystyle RH={p_{(H_{2}O)} \over p_{(H_{2}O)}^{*}}\times 100%}

    \{\displaystyle RH=\{p_\{(H_\{2\}O)\} \over p_\{(H_\{2\}O)\}^\{*\}\}\times 100\%\} дзе

    R

    H

    {\displaystyle RH_{,_{,}}}

    \{\displaystyle RH_\{\,_\{\,\}\}\} — адносная вільготнасць сумесі ці паветра;

    p

    (

    H

    2

    O )

    {\displaystyle {p_{(H_{2}O)}}}

    \{\displaystyle \{p_\{(H_\{2\}O)\}\}\} — парцыяльны ціск вадзяной пары ў сумесі;

    p

    (

    H

    2

    O )

    ∗

    {\displaystyle {p_{(H_{2}O)}^{*}}}

    \{\displaystyle \{p_\{(H_\{2\}O)\}^\{*\}\}\} — ціск насычанэння вадзяной пары.

    Ціск насычаных пароў вады моцна расце пры павелічэнні тэмпературы. Таму пры ізабарычным (гэта значыць, пры пастаянным ціску) ахаладжэнні паветра з пастаяннай канцэнтрацыяй пары надыходзіць момант (пункт расы), калі пара насычаецца. Пры гэтым «лішні» пар кандэнсуецца ў выглядзе туману або крышталікаў лёду. Працэсы насычэння і кандэнсацыі вадзяной пары граюць велізарную ролю ў фізіцы атмасферы: працэсы ўтварэння аблокаў і атмасферных франтоў у значнай ступені вызначаюцца працэсамі насычэння і кандэнсацыі, цеплата, якая вылучаецца пры кандэнсацыі атмасфернай вадзяной пары, забяспечвае энергетычны механізм узнікнення і развіцця трапічных цыклонаў (ураганаў).

    Ацэнка адноснай вільготнасці

    Адносная вільготнасць водна-паветранай сумесі можа быць ацэненая, калі вядомыя яе тэмпература (T) і тэмпература пункту расы (Td). Калі T і Td вызначаны ў градусах Цэльсія, тады праўдзівы выраз:

    R H

    e

    p

    e

    s

    × 100 %

    {\displaystyle RH={{e_{p}} \over {e_{s}}}\times 100%}

    \{\displaystyle RH=\{\{e_\{p\}\} \over \{e_\{s\}\}\}\times 100\%\} [1] дзе парцыяльны ціск вадзяной пары ў сумесі вызначаны як

    e

    p

    {\displaystyle e_{p}}

    \{\displaystyle e_\{p\}\} :

    e

    p

    =

    e

    ( 17.269 ×

    T

    d

    )

    ( 237.7 +

    T

    d

    )

    {\displaystyle e_{p}=e^{(17.269\times T_{d}) \over {(237.7+T_{d})}}}

    \{\displaystyle e_\{p\}=e^\{(17.269\times T_\{d\}) \over \{(237.7+T_\{d\})\}\}\} і ціск насычэння пары вады ў сумесі пры тэмпературы азначаны як

    e

    s

    {\displaystyle e_{s}}

    \{\displaystyle e_\{s\}\} :

    e

    s

    =

    e

    ( 17.269 × T )

    ( 237.7 + T )

    {\displaystyle e_{s}=e^{(17.269\times T) \over {(237.7+T)}}}

    \{\displaystyle e_\{s\}=e^\{(17.269\times T) \over \{(237.7+T)\}\}\} Перанасычаная вадзяная пара

    У адсутнасці цэнтраў кандэнсацыі пры зніжэнні тэмпературы магчыма ўзнікненне перанасычанага стану, гэта значыць адносная вільготнасць становіцца больш за 100 %. У якасці цэнтраў кандэнсацыі могуць выступаць іоны або часціцы аэразоляў, менавіта на кандэнсацыі перанасычанай паы на іонах, якія ўтвараюцца пры праходжанні зараджанай часціцы ў такой пары, заснаваны прынцып дзеяння камеры Вільсана і дыфузійных камер: кропелькі вады кандэнсуюцца на іонах і ўтвараюць бачны след (трэк) зараджанай часціцы.

    Іншым прыкладам кандэнсацыі перанасычанай вадзяной пары з’яўляюцца інверсійныя сляды самалётаў, якія ўзнікаюць пры кандэнсацыі пары на часціцах сажы выхлапу рухавікоў.

    Сродкі і метады кантролю

    Для вызначэння вільготнасці паветра выкарыстоўваюцца прыборы, якія называюцца псіхрометрамі і гігрометрамі. Псіхрометр Аўгуста складаецца з двух тэрмометраў — «сухога» і «вільготнага». «Вільготны» тэрмометр паказвае тэмпературу ніжэй сухога, боо яго рэзервуар абматаны тканінай, змочанай у вадзе, якая, выпараючыся, ахаладжае яго. Інтэнсіўнасць выпарэння залежыць ад адноснай вільготнасці паветра. Па паказаннях сухога і «вільготнага» тэрмометраў знаходзяць адносную вільготнасць паветра па псіхраметрычных табліцах. У апошні час сталі шырока прымяняцца інтэгральныя датчыкі вільготнасці (як правіла, з выхадам па напружанні), заснаваныя на ўласцівасці некаторых палімераў змяняць свае электрычныя характарыстыкі (такія, як дыэлектрычная пранікальнасць асяроддзя) пад дзеяннем пары вады, якая змяшчаецца ў паветры.

    Для паверкі прыбораў для вымярэння вільготнасці выкарыстоўваюць спецыяльныя ўстаноўкі — гіграстаты.

    Зноскі

    1. ↑ Perry, R.H. and Green, D.W, Perry’s Chemical Engineers’ Handbook (7th Edition), McGraw-Hill, ISBN 0-07-049841-5 , Page 12-7
    Тэмы гэтай старонкі (2):
    Катэгорыя·Фізічныя велічыні
    Катэгорыя·Метэаралогія