Агаласоўка ў кансанантным пісьме(руск.) бел. — даданне ў тэкст дадатковых знакаў, якія паказваюць галосныя гукі і іншыя нюансы вымаўлення (напрыклад, падваенне зычных). Самі гэтыя знакі таксама называюць агаласоўкамі. У арабскім пісьме агаласоўкі называюцца харакат(руск.) бел. або ташкіль, а ў яўрэйскім — нікуд(руск.) бел.. Знакі агаласоўкі былі вынайдзеныя пазней, чым знакі матрэс лекцыёніс(руск.) бел., і ў тэксце выкарыстоўваюцца для абазначэння галосных сумесна з імі.
У ідэаграфічным пісьме падобную функцыю выконвае фанетычная транскрыпцыя (фурыгана і ромадзі(укр.) бел. ў японскім пісьме, чжуінь(руск.) бел. і піньінь ў кітайскім), якая размяшчаецца над іерогліфамі. Гэтую транскрыпцыю называюць агат(руск.) бел. або рубі, па назве выкарыстанага шрыфта.
Тэмы гэтай старонкі (3):