Падляшша — гістарычны рэгіён на захадзе Вялікага Княства Літоўскага, які ахопліваў Дарагічынскую, Мельніцкую і Бельскую землі.
Беларускай гістарычнай навукай разглядаецца як гістарычная вобласць на захадзе этнічнай тэрыторыі беларусаў у басейне Заходняга Буга і Нарава[1].
Назву рэгіёна (вядомая з XV ст.) выводзяць ад слова «палексяне» (polexiane) — назвы аднаго з яцвяжскіх плямёнаў, ад выразу «зямля пад ляхамі» (што значыць на мяжы з Польшчаю) або «зямля пад лесам» (адсюль лацінская назва Падляшша — Subsilvania).[2]
Гл. таксама: Падляшскае ваяводства (1513—1795).