Марк Антоній (82 да н.э. — 30 да н.э.): рымскі палітычны дзеяч і военачальнік.
Пасля забойства Цэзара (15 сакавіка 44 да н.э.) заняў, у дачыненні да змоўнікаў, прымірную пазіцыю, увайшоў у саюз з Актавіянам і ажаніўся з сястрой таго, Актавіяй. У выніку масавых рэпрэсій супраць рымскай шляхты ўзбагаціўся за кошт маёмасці рэпрэсаваных. Пазней атрымаў у кіраванне ўсходнія вобласці Рымскай дзяржавы; жыў там у вялікай раскошы, на падабенства грэчаскіх цароў. Увайшоў у саюз з егіпецкай царыцай Клеапатрай VII[9], і разам з ёй выступіў супраць Актавіяна, аднак панёс паражэнне ў марской бітве пад мысам Акцый (31 да н.э.) і разам з Клеапатрай скончыў жыццё самагубствам.
Верагодная выява Марка Антонія дасюль не знойдзеная. Найбольш імавернай версіяй лічыцца бронзавая галава (парэштак статуі з Кілікіі), якая захоўваецца ў Луўры[10].