У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Тхо. Ле Дык Тхо (в’етн.: Lê Ðức Thọ, сапраўднае імя – Фан Дзінь Кхай, в’етн.: Phan Đình Khải; 1911 — 13 кастрычніка 1990) — в’етнамскі палітык, дыпламат, лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1973).
З маладосці ўдзельнічаў у дзейнасці в’етнамскага камуністычнага руху. Правёў некалькі гадоў у французскай турме. Быў адным з заснавальнікаў Камуністычнай партыі Індакітая (1930). У перыяд Індакітайскага вайны працаваў у цэнтральным камітэце партыі на поўдні В’етнама. У 1955-1986 гадах быў членам Палітбюро Партыі працоўных В’етнама (з 1976 - Камуністычнай партыі В’етнама).
Падчас В’етнамскай вайны Ле Дык Тхо ўзначальваў паўночнав’етнамскую дэлегацыю на мірных перамовах у Парыжы; на гэтай пасадзе ён вёў і таемныя перамовы з Генры Кісінджэрам. Пасля некалькіх гадоў цяжкіх перамоў 27 студзеня 1973 быў падпісаны Парыжскі дагавор аб спыненні агню і аднаўленні міру ў В’етнаме. За свае намаганні ў дасягненні пагаднення Ле Дык Тхо сумесна з Кісінджэрам атрымаў Нобелеўскую прэмію міру за 1973, але адмовіўся ад яе, заявіўшы, што пагадненне не паклала канец вайне. Сапраўды, грамадзянская вайна ў В’етнаме працягвалася і скончылася перамогай паўночнав’етнамскіх войскаў у 1975.
Паведамлялася, што Ле Дык Тхо кіраваў (не зусім зразумела, на якой пасадзе) в’етнамскім уварваннем у Камбоджу ў 1978–1979 гадах.