У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Осцік.
Крысцін Осцік з Кернава (1363? — 1442/1443) — літоўскі баярын, староста ўшпольскі і пянянскі (1398—1401), кашталян віленскі (не пазней 1418—1442). На Гарадзельскай уніі прыняў герб Трубы.
Упершыню з’яўляецца ў 1398 годзе як сведка Салінскага дагавору[1]. З 1411 г. згадваецца з хрысціянскім імем Крысцін. Прымаў удзел у пасольствах да магістра Ордэна: 1426, 1431 і 1437 гг.
Дакладна вядома адно яго вотчыннае ўладанне — вёска Даўклібішкі (непадалёк ад Майшаголы)[2]. Яго бацька меў уладанні паміж Кернавам і Вількамірам.
Меў брата Доргія — магчыма (але не напэўна) таго самага Доргія, ад якога паходзіў пазнейшы род Судзімонтаў з Хожава. Быў жанаты з Ганнаю (паходжанне не высветлена). Саламон Рысінскі ў пачатку XVII ст. у генеалогіі Радзівілаў адзначыў, што Осцік ажаніўся двойчы і з кожнай жонкай меў па тры сыны. Невядома, якімі крыніцамі ён карыстаўся, але слушна называе імёны трох малавядомых сыноў Осціка[3]. Меў сыноў Радзівіла (заснавальніка pоду Радзівілаў), Станіслава альбо Станьку (заснавальніка pоду Осцікаў), Міцька і Бартка[4].
Бацькам Осціка і Доргія пазнейшыя крыніцы называюць Сірпуція, які па гіпотэзе У.Сэмковіча мог быць нашчадкам іншага Сірпуція, брата Трайдзеня.
Гісторык Уладзіслаў Сямковіч, зыходзячы з генеалагічных легенд і дакументальных і тапанімічных звестак, выбудаваў гіпатэтычную генеалогію продкаў Осціка і Доргія, якая прыведзена ніжэй. Трэба заўважыць, што адна са значных для разважанняў Сямковіча крыніц — устава Альгерда аб крэвах — напэўна, фальсіфікат Т. Нарбута[5].
| Осцік | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Сірпуцій | Ліздзейка | Віршул | Сірпуцій | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Доргій | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||