Cercozoa — тып пратыстаў. Не маюць агульных марфалагічных асаблівасцяў на мікраскапічным узроўні[4], таму вызначэнне ажыццяўляецца пры дапамозе малекулярнай філагеніі на аснове рРНК, будовы акціну або поліубіквіціну[5].
Група складаецца пераважна з амёбоідаў і жгуціканосцаў, якія харчуюцца з дапамогай ніткападобных ретыкулаподый. Яны могуць утварацца часткай паверхні клеткі, але ў клетак ніколі не бывае сапраўднага цытастома, як у многіх іншых прасцейшых. Дэманструюць разнастайнасць формаў[6], што робіць складаным іх вызначэнне і класіфікацыю з пункту гледжання структурных характарыстык, хоць іх адзінства пацвярджаецца генетычнымі даследаваннямі. Cercozoa цесна звязаны з фарамініферамі і прамянёвікамі, так званымі ракавінавымі амёбамі, і разам з імі ўтвараюць групу пад назвай рызарыі.
Часам Cercozoa групуюць па таму, ці з’яўляюцца яны «ніткападобнымі» або «сеткаватымі»[7].
Самымі вядомымі Cercozoa з гэтай групы з’яўляюцца Euglyphida, ніткападобныя амёбы з ракавінамі з лускавінак або пласцін, якія змяшчаюць крэмній, што звычайна сустракаюцца ў багатых пажыўнымі рэчывамі глебах, у вадзе і на водных раслінах. Некаторыя іншыя ніткападобныя амёбы будуюць знешні шкілет з арганічных лускавінак, у тым ліку Tectofilosida і Gromia. Раней іх адносілі да Euglyphida пад імем Testaceafilosia. Гэта не монафілетычная група, але амаль усе таксоны, якія адносяцца сюды, трапляюць у Cercozoa. Да іншых прыкметных ніткападобным Cercozoa ставяцца Cercomonadida, звычайныя глебавыя жгуціканосцы.
Важная група, якая адносіцца да гэтага падтыпу— Chlorarachnea, дзіўныя амёбоіды, якія ўтвараюць сеткаваты плазмодый з пераплеценых псеўдаподый (мераплазмодый). Яны адрозніваюцца наяўнасцю хларапластаў, якія, хутчэй за ўсё, утварыліся ў выніку сімбіезу з зяленымі водарасцямі. Хларапласты акружаны чатырма мембранамі, у перыпластыднай прасторы якіх знаходзіцца нуклеаморф, — рэдукаванае ядро эндасімбіятычнага эўкарыёта. Па гэтай прычыне яны ўяўляюць вялікую цікавасць для даследчыкаў як жывы доказ эндасімбіятычнага паходжання арганел.
Chlorarachnea часам адносяць да Filosa, а не Endomyxa, і наадварот, такія групы, як Gromia адносяць да Endomyxa[8]. Filosa, магчыма, з’яўляюцца монафілетычнай групай, а Endomyxa — парафілетычнай[9].
Акрамя таго, у тып уваходзяць тры групы, раней якія лічыліся Heliozoa: Heliomonadida, Desmothoracida і Gymnosphaerida, якія нядаўна былі аб’яднаны ў новы клас Granofilosea[7].
Нарэшце, Cercozoa уключаюць Phaeodarea, марскіх прасцейшых, якія раней лічыліся прамянёвікамі.
Дакладны склад і класіфікацыя Cercozoa яшчэ прапрацоўваюцца. Агульная схема такая:
| Клас Chlorarachnea | Chlorarachniophyta |
| Клас Proteomyxidea | Gymnophryida, Heliomonadida, Desmothoracida, Gymnosphaerida, і г . д. |
| Клас Sarcomonadea | Cercomonadida |
| Клас Imbricatea | Euglyphida і Thaumatomonadida |
| Клас Thecofilosea | Tectofilosida і Cryomonadida |
| Клас Phaeodarea | |
| Клас Ebridea | Ebridea |
Акрамя таго дзве групы паразітаў, Phytomyxea і Ascetosporea, і ракавінавыя амёбы Gromia могуць апынуцца самымі базальнымі з групы Cercozoa, хоць некаторыя філагенетычныя дрэвы змяшчаюць іх бліжэй да фарамініфераў.
Сюды ж былі аднесены і Spongomonadea, якія яшчэ зусім нядаўна лічыліся Amoebozoa.
Некаторыя іншыя невялікія групы прасцейшых з незразумелым таксанамічным становішчам лічаць верагоднымі Cercozoa і цалкам магчыма, многія роды пасля далейшага вывучэння будуць прылічаныя да гэтай групе.