wd wp Пошук: ⬜

Яўген Канстанцінавіч Дзятлаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дзятлаў. Яўген Канстанцінавіч Дзя́тлаў (нар. 17 мая 1923, в. Бабы, Пухавіцкі раён — 11 сакавіка 2003 [1]) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар Беларусі (1988).

Біяграфія

У чэрвені 1941 г. скончыў школу. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны [2]. Восенню 1941 г. далучыўся да партызанскага атрада «Полымя» на тэрыторыі Пухавіцкага раёна. Член КПСС з 1948 года[2].

Скончыў у 1950 годзе Маскоўскі архітэктурны інстытут. У 1950—1965 гадах працаваў у г. Алма-Ата ў інстытуце «Казгарбудпраект», галоўным архітэктарам горада (1961—1965). Член Саюза архітэктараў СССР з 1951 года.

Восенню 1965 г. вярнуўся ў Беларусь. Быў кіраўніком майстэрні генплана інстытута «Мінскпраект». 1970—1974 гадах галоўным архітэктарам горада. Пасля працаваў галоўным архітэктарам інстытутаў «Белдзіпрагандаль» (1974—1980), «Мінскпраект» (1980—1985). 3 1984 [2] ці 1985 [3] года намеснік старшыні праўлення Саюза архітэктараў Беларусі.

Творы

Асноўныя работы: у Алма-Аце — жылыя дамы па Камуністычным праспекце [2] і гасцініца «Казахстан» (1954—1961; у аўтарскім калектыве), тэлецэнтр (1956—1959), адм. будынкі Казсаўпрафа (1958—1961, у сааўт.) і Міністэрства сувязі (1958—1962, у сааўт.)[3], Дом прыёмаў Савета Міністраў Казахскай ССР[2];

Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве) у Мінску — праект забудовы мікрараёна Усход 1 (1968—1969, у сааўт.), карэктура генплана (1971) і генплан на 2000 г. Мінска (1980)[2], праект дэталёвай планіроўкі жылых раёнаў Усход і Серабранка (1965—1968, у сааўт.), універсам «Рыга» (1980 [2]) і рэстаран «Свіцязь» (1982 [2], у сааўт.), праект дэталёвай планіроўкі цэнтра горада (1969—1973, у сааўт.)[3], ПДП Цэнтральнага раёна (1983)[2].

Дакументы дзейнасці (эскізы праектаў, партызанскія малюнкі, артыкулы), біяграфічныя дакументы (характарыстыкі, граматы ды інш.) захоўваюцца ў БДАНТД, куды перададзены асабіста[4].

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі «Знак Пашаны» (1970), Айчыннай вайны II ступені (1985), медалямі[2]. Яго праекты адзначаны прэміямі ўсесаюзных і рэспубліканскіх конкурсаў[5], 1-я прэмія на Усесаюзным конкурсе за праект цэнтра Мінска (1968, кіраўнік аўтарскага калектыва).

Сям’я

Меў сына Ілью (нар. 1950), таксама архітэктара.

Зноскі

↑ http://www.gorka.by/?p=41339
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Дятлов Евгений Константинович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
1 2 3 Дзятлаў Яўген Канстанцінавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
↑ Вольга Іванова. Асaбістыя архівы Беларусі канца XVIII-пач. XXІ ст. Мінск, 2014. 404 с.
↑ http://urok.shkola.of.by/kraj-puhavicki-fakti-padzei-lyudzi-krayaznachi-kalyandar.html?page=4 Архівавана 27 красавіка 2019.

Літаратура

Дятлов Евгений Константинович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
Дзятлаў Яўген Канстанцінавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.