Яўген Іванавіч Чарушын (1901—1965) — савецкі графік, скульптар і пісьменнік. Сын архітэктара І. А. Чарушына.
Яўген Іванавіч Чарушин нарадзіўся 29 кастрычніка (11 лістапада) 1901 года ў Вятцы, у сям’і Івана Апалонавiча Чарушына, галоўнага губернскага архітэктара, які аказаў ўплыў на забудову многіх гарадоў Прыкам’я і Перадуралля. У 1918 годзе скончыў сярэднюю школу і быў прызваны ў Чырвоную Армію. Працаваў памочнікам дэкаратара ў Культасвеце палітаддзела штаба Чырвонай Арміі Усходняга фронту.
У 1922 годзе пасля заканчэння службы вярнуўся ў Вятку. Вучыўся ў дэкаратыўных майстэрнях Вяцкі губваенкамата. Восенню 1922 года пераехаў у Петраград, паступіў на малявальны факультэт у Пецярбургскай Акадэміі мастацтваў (ВХУТЕИН), дзе займаўся пяць гадоў, у педагогаў А. Е. Карава, А. І. Савінава. У 1922—1927 гадах наведваў Майстэрню прасторавага рэалізму М. В. Мацюшына, фармальна не будучы яго студэнтам.
Ілюстраваў уласныя кнігі («Ваўчышка і іншыя», 1931; «Мікітка і яго сябры» (галоўны герой — сын аўтара, М. Я. Чарушын), 1938 г.; «Пра Томку», 1957) і творы іншых аўтараў («Дзеткі ў клетцы» С. Я. Маршака, выд.1935).
У 1941 годзе пасля пачатку вайны эвакуіраваўся з Ленінграда ў Кіраў. Маляваў плакаты для «Вокнаў ТАСС», пісаў карціны на партызанскую тэму, афармляў спектаклі ў Кіраўскім тэатры драмы. Выканаў роспісы ў будынку Палаца піянераў па праекце архітэктара Л. І. Чынёнава. У 1945 годзе ён вярнуўся ў Ленінград.