У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мінкін.
Яфім Львовіч Мінкін (22 студзеня 1922, Магілёў — 4 кастрычніка 2011, Кёльн) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, гвардыі яфрэйтар[1]. Член ВКП(б)/КПСС з 1944 года. Інжынер-гідрагеалогіі, доктар геолага-мінералагічных навук (1968).
Нарадзіўся 22 студзеня 1922 года ў Магілёве ў сям’і рабочага (бацька працаваў на тытунёвай фабрыцы, затым маляром).[2] Яўрэй. У 1926 годзе сям’я пераехала ў Баку, у 1936 годзе вярнулася ў Магілёў, дзе ён скончыў сярэднюю школу (1939).[3] Скончыў 2 курса Маскоўскага гідраметэаралагічнага інстытута.
У Чырвонай Арміі з 1942 года. На фронце ў Вялікую Айчынную вайну з лістапада 1942 года. Ваяваў на Сталінградскім, 1-м і 2-м Украінскіх франтах. Першае баявое хрышчэнне атрымаў у баях пад Сталінградам ў складзе 138-й стралковай дывізіі. Удзельнічаў у цяжкіх вулічных баях у раёне завода «Барыкады». Быў паранены ў абедзве нагі і кантужаны. Пасля ранення да мая 1943 года лячыўся ў шпіталі ва Уральску. Яго хацелі камісаваць, але ён адмовіўся.
Камандзір бронетранспарцёра разведвальнай роты 45-й механізаванай брыгады 6-й танкавай арміі 2-га Украінскага фронту яфрэйтар Мінкін з членамі экіпажа 26 жніўня 1944 года каля населенага пункта Зармены (Румынія) выявіў адыходзячую варожую калону. На бронетранспарцёры уварваўся ў яе склад, агнём з кулямёта забіў звыш дзесяці варожых салдат і адзінаццаць ўзяў у палон. 12 верасня 1944 года падчас разведкі абароны праціўніка, захапіў палоннага, які даў каштоўныя звесткі. 17 верасня Мінкін павёў байцоў на штурм вышыні. У ходзе атакі асабіста знішчыў пятнаццаць і ўзяў у палон пяцярых фашыстаў.
30 кастрычніка 1944 года загадам камандзіра 45-й механізаванай брыгады № 45 яфрэйтар Мінкін узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені (№ 131659)[4].
Аўтаматчык разведвальнай роты 18-й гвардзейскай механізаванай брыгады (6-я танкавая армія, 2-і Украінскі фронт) гвардыі яфрэйтар Мінкін 13—14 снежня 1944 года ў складзе групы байцоў пракраўся ў тыл ворага каля населенага пункта Шакі (Венгрыя), здабыў каштоўныя звесткі для камандавання брыгады. 14 снежня пры адбіцці контратакі праціўніка асабістым прыкладам павёў разведчыкаў у бой, у якім асабіста знішчыў пятнаццаць і ўзяў у палон пяцярых гітлераўцаў.
Загадам № 6 па 6-й танкавай арміі ад 5 лютага 1945 года узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені (№ 8926)[4].
Камандзір бронетранспарцёра разведвальнай роты 18-й гвардзейскай механізаванай брыгады той жа арміі гвардыі яфрэйтар Мінкін 30 сакавіка 1945 года каля населенага пункта Бромсберг (Аўстрыя) у складзе групы разведчыкаў пракраўся ў тыл праціўніка і, уступіўшы ў бой з варожай засадай, знішчыў звыш дзесяці і ўзяў у палон некалькі нямецкіх салдат. 1 красавіка 1945 года ў раёне населенага пункта Бадэн (Аўстрыя) Мінкін з байцамі прыняў няроўны бой з фашыстамі, які працягваўся да падыходу савецкіх войскаў. Разведчыкі знішчылі дваццаць сем гітлераўцаў і дваіх узялі ў палон. 3 красавіка ён падарваў мінаметную батарэю праціўніка.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1946 года за мужнасць, адвагу і гераізм, праяўленыя ў баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, гвардыі яфрэйтар Мінкін Яфім Львовіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені (№ 478)[4].
Удзельнік Парада Перамогі ад 2-га Украінскага фронту. У 1945 годзе дэмабілізаваны.
У 1950 годзе скончыў геолагаразведачны інстытут. Жыў у Маскве. Кандыдацкую дысертацыю па тэме «Рэжым грунтавых вод на тэрыторыі Ніжне-Данской арашальнай сістэмы» абараніў у 1958 годзе. Працаваў вядучым навуковым супрацоўнікам у Інстытуце водных праблем Акадэміі Навук СССР.[5] Доктар геолага-мінералагічных навук («Гідрагеалагічныя асновы аховы падземных вод ад забруджвання», 1968). Прымаў удзел у інжынерна-геалагічных пошуках пры будаўніцтве Валгаградскай і Куйбышаўскай ГЭС, Волга-Данскога і Туркменскага каналаў.
У 1992 годзе выехаў з сям’ёй у Германію. Жыў у горадзе Кёльн. Памёр 4 кастрычніка 2004 года.
Яфім Львовіч Мінкін на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (30):