У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Антонаў. Юрый Міхайлавіч Антонаў (нар. 19 лютага 1945, Ташкент, Узбекская ССР, СССР) — савецкі і расійскі кампазітар і эстрадны спявак, Заслужаны дзеяч мастацтваў Расійскай Федэрацыі, Заслужаны артыст Чачэна-Інгушскай АССР (1983), Народны артыст Расіі (1997)
Нарадзіўся ў сям’і вайскоўца. Яго бацька Міхаіл Васілевіч Антонаў, афіцэр Савецкай Арміі, пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны застаўся служыць у ваеннай адміністрацыі Берліна, дзе ў 1948 годзе нарадзілася родная сястра Ю. Антонава Жанна. Маці Наталля Міхайлаўна Антонава (Літоўчанка) родам з горада Крамянчуга Палтаўскай вобласці.
Пасля заканчэння службы ў ГДР яго бацькі пераводзяць у Беларусь, дзе ён праходзіць службу ў розных воінскіх гарнізонах. Затым сям’я Антонавых трапляе ў Маладзечна, куды пераводзяць бацьку ў ваенны камісарыят. У гэтым горадзе пачынаецца музычная дзейнасць Юрыя Антонава. Мама прыводзіць яго ў музычную школу, пасля заканчэння якой Юры паступае ў Маладзечанскае музычнае вучылішча на клас народных інструментаў. У гады студэнцтва арганізоўвае свой першы музычны калектыў — эстрадны аркестр, які выступае ў мясцовым гарадскім Доме Культуры.
У 1963 годзе пасля заканчэння музвучылішча Юрый Антонаў размяркоўваецца выкладчыкам музыкі ў дзіцячую музычную школу ў Мінск, дзе на той момант ужо жывуць яго бацькі. Затым працуе салістам-інструменталістаў у Беларускай дзяржаўнай філармоніі. У лістапада 1964 года яго прызываюць у шэрагі Савецкай Арміі. Пасля заканчэння службы ён вяртаецца ў родную філармонію і працуе музычным кіраўніком ансамбля «Тоніка» Народнага артыста Беларускай ССР Віктара Вуячыча. У гэты мінскі перыяд творчасці адзін час у калектыве Ю.Антонава быў гітарыстам Уладзімір Мулявін, які прыехаў тады з Свярдлоўска, які замяніў у ансамблі гітарыста, які па сямейных абставінах з’ехаў у Маскву.
У 1969 годзе Ю.Антонава запрашаюць на працу ў папулярны ленінградскі ВІА «Спяваючыя гітары» у якасці інструменталіста-клавішніка. У гэтым калектыве Ю. Антонаў упершыню становіцца вакалістам. Тут прагучалі і першыя песні аўтарства Ю. Антонава «Аэрапорт», «Дзе ж смеласць?», «Стой, не страляй, салдат!» На словы паэта Альберта Азізава, «Аб добрых малайцах і чырвоных дзеўках» на словы паэта Алега Жукава, «Калі любіш ты» на словы паэта Леаніда Дзербянёва, але асаблівую папулярнасць ансамблю і самому Юрыю Антонаву прыносіць яго песня «Няма цябе прыгажэй» на словы ленінградскіх аўтараў Міхаіла Белякова і Ірыны Безладновай у выкананні саліста ансамбля Яўгена Бранявіцкага, якая выйшла на міньёне фірмы «Мелодыя» у 1971 годзе.