Рут «Эстэр» Элізабет Эльквіст (швед. Ruth «Ester» Elisabet Ellqvist; 4 кастрычніка 1880 — 20 лістапада 1918) — шведская мастачка, мадэль і жонка Ёна Баўэра, жывапісца і ілюстратарка. Яна вучылася ў Каралеўскай шведскай акадэміі вольных мастацтваў і адзін год разам са сваім мужам вывучала мастацтва ў паўднёвай Германіі і Італіі. Яна памерла ў 1918 годзе разам з мужам і трохгадовым сынам, калі лодка, на якой яны плылі, затанула, загінулі ўсе 24 чалавекі на борце.
Эстэр Эльквіст нарадзілася 4 кастрычніка 1880 годзе ў Аўсэсе, Сконэ, дачка настаўніка Карла Крыстэрсана Эльквіста,[4] і яна выхоўвалася ў Стакгольме. Эльквіст была жвавым чалавекам, які атрымліваў асалоду ад грамадскага жыцця горада.[5][6]
У канцы 1890-х Эльквіст вучылася ў тэхнікуме (пазней вядомы як Констфак) у Стакгольме,[7] каб атрымаць навыкі, неабходныя ёй для прыняцця ў Каралеўскую акадэмію вольных мастацтваў. Яе браты Оскар і Эрнст, якія сталі фатографамі, і сястра Герда, якая выкладала рукадзелле, таксама наведвалі тэхнікум.[8]
У 1900 годзе пачалася вучоба ў Каралеўскай акадэміі вольных мастацтваў.[7] Акадэмія пачала прымаць студэнтак у 1864 годзе, але для жанчын існаваў іншы, але не аднолькавы адукацыйны шлях. Напрыклад, аголеныя мадэлі не выкарыстоўваліся для студэнтак.[9] Падчас працы ў акадэміі яна таксама наведвала заняткі ў школе Талбергса па афорце.[10]
Элmквіст была амбіцыйным, кваліфікаванай студэнткай на ранніх этапах мастацкага руху мадэрнізму[9] і ў канцы перыяду нацыянальнага рамантызму, які быў прадстаўлены ў працах[11] мастакоў акадэміі Карла Ларсана, Андэрса Цорна, Бруна Лільефорса. і Рычарда Берга. Эльквіст і яе сябры былі сярод студэнтаў акадэміі, якія арганізавалі пратэст супраць кансерватыўных поглядаў школы, што прывяло да стварэння ўплывовай Konstnärsförbundet (Асацыяцыі мастакоў).
Скончыла акадэмію ў 1905 годзе.[7]
Яна сустрэла Ёна Баўэра ў Акадэміі мастацтваў у 1900 годзе. У іх былі перыяды растання, на працягу якіх яны адпраўлялі адзін аднаму лісты, абменьваючыся сваімі ўнутранымі жаданнямі і праблемамі. Яна выйшла замуж за Баўэра 18 снежня 1906 года. У пачатку адносін яны былі пяшчотнымі і шчаслівымі адзін з адным. Былі выпадкі, калі яны былі няшчасныя, часткова таму, што мелі розныя памкненні. Эльквіст хацела жыць побач са Стакгольмам, а яе муж з задавальненнем знаходзіўся побач з лесам. Яна прадставіла сябе ўзорам для шматлікіх яго прац, напрыклад, «Фея-прынцэса», у якой яна ўяўляецца нявіннай, чыстай і недасягальнай жанчынай.[12] У 1908 годзе на сродкі бацькі Баўэра яны падарожнічалі па паўднёвай Германіі і Італіі на працягу аднаго года, каб вывучаць мастацтва.[13]
| ||||||
Злева направа:
| ||||||
У Эльквіст і Баўэра быў сын Бенгт, якога яны называлі «Путэ».[14] Ён нарадзіўся ў 1915 годзе.[15]
![]() |
![]() | |
Эстэр Эльквіст і Ён Баўэр | Эстэр і яе сын Путэ | |
Да 1917 года іх шлюб апынуўся ў бядзе, і любоў адзін да аднаго пачала змяншацца. Па сутнасці, Эльквіст адмовілася ад уласных мастацкіх памкненняў на карысць ролі жонкі.[16]
Эльквіст, Баўэр і іх трохгадовы сын памерлі 20 лістапада 1918 года, калі параход «Пер Браге», які плыў у Стакгольм, затануў у возеры Ветэрн.[12][17] Загінулі ўсе 24 чалавекі (8 пасажыраў і 16 членаў экіпажа)[18] на борце.[19] 18 жніўня 1922 года Баўэры былі пахаваны на могілках Остра ў Ёнчэпінгу (у квартале 04, участак № 06).[20]
Яе аўтапартрэт — вокладка для кнігі Bakom maskerna: det dolda budskapet hos kvinnliga 1880-talsförfattare (За маскамі: схаванае паведамленне жанчыны-пісьменніцы 1880-х).[21]
| ||||
Злева направа:
| ||||
У 1986 годзе тэлеканал Sveriges выпусціў фільм Ester — om John Bauers hustru (Эстэр — пра жонку Ёна Баўэра). Эстэр сыграла Лена Хансан, а Ёна — Пер Мэтсан. Рэжысёрам фільма стала Агнета Элерс-Джарлеман.[22]